Może trosze urwę temat, bo skieruje go na inny tor...
Dla mnie wampir jest postacią romantyczna. Bezcelowa walka, z silniejszym przeciwnikiem - Bestia. Każdy wampir posiada bestie. Walczy z nią każdego dnia. To jest piękne. Bezcelowa... Raczej nie, ale z góry skazana na przegrana - walka z bestia - której nie może pokonać, najwyżej na jakiś czas uśpić jej zwierzęce mordercze zmysły. Wampir pragnący pozostać sobą i bestia, której jedynym celem jest go opanować. Wiadomo przegra, ale może nawiązać ta bezcelowa walkę. Tylko, dlaczego...? Dla dobra innych...? Dla siebie...? Raczej tak, pragnie być sobą. Ta walka winna jest utraty talentu artystów po przemienianiu - również piękny watek romantyzmu - to przez nią tracimy uczucia...
Sama egzystencja wampierza jest poświeceniem, dla czego...? Tylko dla długowieczności...? Czy aby na pewno? W pewnym stopniu tak. Dokładniej by móc żyć. Życie to najpiękniejszy dar dla człowieka od Boga.
Cytat:
Lhianann napisał:
A już chyba dziwną kwestią byłoby oczekiwanie po Gangrelu, czy Tru Brujahu, aby był romantykiem...<a to moje dwaj naj klany>.
|
A co robił Brujah przez całe życie? Opracowywał dyscyplinę pozwalającą mu zapanować nad czasem. Czemu? Bo pragną cofnąć się i zapobiec swojemu przemienieniu. - <Ironia mode=on>Bynajmniej nie ma w tym krzty romantyzmu.<Ironia mode=off>
Takie jest moje skromne zdanie. Ale każdy może mieć inne
