| Gnomi kapłan obserwował poczynania Randala i dopytywał stojących obok o szczegóły zajścia. Już go korciło, żeby wyjść na środek zaimprowizowanej aren i wygłosić odpowiednie kazanie o dobrych manierach, umiarze w picu trunków i hamowaniu gniewu, ale zdawał sobie sprawę, że nie jest to do końca odpowiedni moment. Uwagę gawiedzi obecnie skupiała się na trójce najemników i Randalu, który pragnął nauczyć ich moresu. Nie było więc szans, aby ktokolwiek zwrócił teraz uwagę na nawet najmądrzejszą i najlepszą mowę gnoma. Kapłan wierzył jednak w wygraną młodzieńca i w głowie już układał odpowiednią retorę na okoliczność zwycięstwa i triumfu dobra nad złem.
Niestety trzeci z oprychów zdołał powalić Randala i bez interwencji Purpurowych Smoków się nie obyło.
Jabadoock nie miał więc okazji do zabłyśnięcia przed całą wioską swoją elokwencją i mądrością. Zatem jedynym i niejako przymusowym słuchaczem jego mowy był ranny Randal nad którym kapłan odprawiał rytuał.
- Zaiste sprawiedliwy i honorowy z ciebie mężczyzna, drogi Randalu. Jednak twa gorąca głowa potrzebuje jeszcze wiele dyscypliny. Bez tego wypadki tego typu będą cię spotykać na każdym kroku. Uczucia i wewnętrzne impulsy nigdy nie są dobrymi zausznikami. O wiele lepiej posłuchać się rozsądku i to nim się kierować. Światło Księżycowej Pani ci sprzyjało, ale każda passa się kiedyś kończy, a przede wszystkim nasze siły. To bardzo prawe, że chciałeś nauczyć dobrych manier tych gburów, ale zanim sięgnąłeś po kij trzeba było sięgnąć po słowa. Mądre słowo może zdziałać o wiele więcej niż stal, czy mięśnie. I choć wielu nie docenia potęgi słowa, to zapewniam cię drogi kompanie, że to ono jest początkiem wszystkiego. Bez słów, bez mądrych słów nadal bylibyśmy takimi właśnie tępymi barbarzyńcami, jak ta banda którą niemal pokonałeś. Bowiem nie możemy mieć głupcom za złe, że się nie uczą, lecz za złe mądrym, że nie uczą głupców. Na przyszłość pamiętaj, żeby najpierw się najpierw dwa razy zastanowić, a później działać bo nie zawsze będę w pobliżu, aby wspomóc cię mocą mojej bogini. Niech srebrzyste światło Selune cię chroni i prowadzi, Randalu.
Jabadoock choć miał jeszcze wiele do powiedzenia zakończył swoje pouczenie, gdyż obolała głowa i poobijane mięśnie jeszcze przez jakiś czas będą przypominać młodemu Randalowi o tym wydarzeniu, a tym samym o naukach gnoma. Kapłan chciał też oszczędzić chłopakowi dodatkowych cierpień i skończył mowę, pomagając mu wstać. |