| Dorn Mali
– Czy z trudem założę ?! Wystarczy mi na tyle siły! Owszem, nieużywana jest, co pewien czas, sprowadzam nowiutką, czyli co jakieś 50 lat. Ta była sprowadzona przed dwoma laty. Nie używałem i nie korzystałem, z niej dotychczas.
Przed przemianą byłem prostym człowiekiem i nazywałem się Ludwik Jaw. Proszę jednak, byś nie zwracał się tak do mnie przy śmiertelnikach. Wielu z nich, mogłoby mnie skojarzyć z strasznymi historiami, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie krążąc po wiejskich chatach. To bardzo osobista sprawa, zatem wybacz, że Ci jej nie opowiem.
Obecnie przyjąłem imię Dorn, nazwisko Mali. Bardziej niż na mięśniach, polegam na umyśle, choć i tych nie mam wątłych.
Nie zamierzam na razie zakładać tej ciężkiej zbroi, po prostu sobie pojedzie ze mną, jak łuk i miecz. Zostanę w tej skórzanej zbroi, szmacianej, jak to zwykłem mówić. Zapewne się głowisz, skąd znam się na władaniu takim orężem ? Otóż tego sam Ci nie powiem, nie znam nawet swojego ojca, być może odziedziczyłem to po nim ?!Być może jak wiele innych cech i zdolności. Nie widzę innego rozwiązania jak te które teraz przedstawiłem.
Czym się zajmuję ? Widzisz, te zwłoki, to wiedza o śmierci, a ja zajmuję się jej zdobywaniem. Jestem, można rzec fanatykiem w tej kwestii. Zauważyłeś zapewne, że każda jest inna, tak samo nauki z niej płynące znacznie się od siebie różnią. Niby taka błaha i prosta sprawa, lecz wiedza ta potrafi niektórych przytłaczać, a nieostrożnych zgładzić !
Tu przerwał, a na jego twarzy malował się nienaturalny uśmiech.
Dorn podszedł do Zwłok, spoczywających na stole i okrył je szczelnie płótnem.
Spojrzał na Marcela i zaśmiał się szczerze.
– powiedz mi Marcelu drogi, czy mogę liczyć na Twoją pomoc w pewnej sprawie ?
tak przy okazji, to jestem kapadocjaniniem, co już zapewne zauważyłeś.
Znów uśmiał się szeroko.
__________________
Ten, który walczy z potworami powinien zadbać o to, by sam nie stał się potworem.
Gdy długo spoglądamy w otchłań, otchłań spogląda również w nas. |