| Cała sytuacja śmierdziała Barakowi. Nie raz heretycy kiedy czuli dech na karkach próbowali przeprowadzać kontrnatarcie. Wystawiali ścigających na starcia z gangami albo jakąkolwiek siła zdolną ich opóźnić.
Kiedyś zło nie miało postaci materialnej. Były czyny, słowa i myśli. Wtedy też potrzebni byli ludzie wielkiej wiary i dobroci i oni właśnie byli w stanie walczyć z siłami Złego.
Kiedy jednak ciemność przywdziała materialną powłokę i za nic sobie miała siłę ludzkiego serca rozwiązanie było tylko jedno...
- Wpierdol... - wymamrotał Rura.
- Że co? - spytał dowódca czołgu patrząc na nowomianowanego dowódcę nie rozumiejąc o co mu chodzi.
- Zaminowali przejazd. Jeżeli, kurwa, konwój się wjebie na tą pułapkę to już po nim!
Prędko wydał rozkazy. Posterunek był naokoło zaminowany co uniemożliwiało bezpieczne manewry, ale i tak wrogowi udało się jakoś przedrzeć, wymordować żandarmerię i zastawić pułapkę.
Nie było czasu na durne procedury. Trzeba było cofnąć czołg, buggy rozstawić, aby osłaniały flanki i przy pomocy odłamkowych pocisków z dział Pustynnego Lisa oczyścić drogę. Potem ruszyć dalej na spotkanie konwoju.
Barak położył dłoń na głowni straszliwej buławy obserwując przez wizjery całą scenę. Czołgiem zatrzęsło i dwa pociski poleciały tam gdzie po lekkim wozie pozostał wrak.
Powiadają że nie można przewidzieć gdzie Światłość tchnie. Dlatego też Jej instrumentami zostają nie raz ci, którzy balansują na krawędzi zatracenia. Tak też jest ze Sztuką Wpierdolu. Dyscypliną Sztuki której brak finezji i cudowności pozostałych jej form. Formuła Wpierdolu bowiem to formuła czystej, nieokiełznanej siły ciała, agresji i gniewu.
Ostatnio edytowane przez Stalowy : 13-12-2014 o 00:19.
|