Guren

Stefan zmrużył oczy i przemówił po Piastiańsku:
-Smutas, to za daleko, żeby gadać o jakieś miłości od pierwszego wejrzenia, czy randkę. Zwłaszcza, że wygląda prawie jak babka, która ma powody, aby skopać mi tyłek. I to w imię słusznego gniewu, który muszę przyznać zasłużony.
To ja bym musiał Małą trochę poznać, zwłaszcza wszelkie różnice od matuli, zaprzyjaźnić itd., żebym w ogóle gadał, że mi się podoba. I po trochu to moja wina, że wtedy wylądowaliśmy w pace. A ja spłacam długi.
Ale nie można dziewuchy odstraszać, a potrzeba rąk do pracy. A inaczej znów gdzieś nawieje. Niech będzie tam gdzie wiadomo, że ją znajdziemy, a nie znów u jakiegoś świra. A skoro familia wcześniej sobie o niej nie przypomniała, to czemu ma ich trochę nie wydoić? Szkapa ciągle gada, żebym nie nadskakiwał tym na górze, to sobie poszukam sojuszników.
A cóż... stryjek zawsze jak mieliśmy na jarmarku wyścigi konne, to lubił postawić coś na konia, któremu mało kto daje szanse na wygraną. Bo jeśli jednak wygra to nagroda większa, zwycięstwo lepiej smakuje, że byłeś tym z nielicznych.
Jak opuszczałem Piastię to mi powiedział, że nas obu tutaj skreślili, więc tylko po za domem można pokazać, że chociaż do mnie się mylili. Widocznie uznał mnie za takiego konia, któremu się nie daje szansy.
I cóż zobaczymy co dalej...
Wsadził gumę do żucia do ust i spojrzał w okno. Ciekawe co u stryja i czy dostał wiadomość? Kto wie kiedy mu o wszystkim opowie, ale jak się w końcu spotkają, będzie miał dużo historyjek dla stryja Jakuba, który zawsze miał opowiastki dla niego.