Gwałtowny dźwięk magicznego alarmu poderwał
Varis'a na równe nogi. O dziwo po kilkugodzinnym odpoczynku i pomocy ze strony paladyna,
Liadon czuł się już na tyle dobrze by dołączyć do czarodzieja. Obydwaj przygotowani byli na kolejną falę goblinów. Niestety los był dla nich niełaskawy i do jaskini wtargnęły się dużo gorsze istoty. Na przedzie z napiętym łukiem, poruszając się zwinnie, wkroczyła drowka - czyli koszmar każdego rozsądnego powierzchniowego elfa. Tuż za nią uśmiechając się złośliwie, z wyciągniętymi sejmitarami, wszedł pół-elf, najprawdopodobniej zdrajca i sprzedawczyk sądząc po towarzystwie. Na dodatek ich krótka wymiana zdań dotycząca grabieży raczej nie wróżyła dobrze. Choć było w nich coś znajomego. Czarodziej miał już wymówić słowa czaru gdy... drowka przypomniała mu gdzie się już widzieli.
Varis odetchnął głęboko z ulgą. Jego umysł pracował ciężko starając się odnaleźć imię tropicielki. Ponieważ znał tylko jedną przedstawicielkę rasy mrocznych elfów nie były to zbyt długie poszukiwania.
~
Neerthrae Do'Rae ~ czarodziej położył lewą rękę na sercu a prawą, z otwartą dłonią skierowaną w stronę rozmówczyni, podniósł na wysokość oczu. Następnie złożył skrzyżowane dłonie na piersi i skłonił się formalnie, lekko tylko zginając tułów, dając do zrozumienia że uznaje ich za równych sobie statusem. ~ Nawet nie wiesz jak bardzo się cieszę że to was widzę i chętnie bym cię uściskał, ale skoro wyszedłem bez utraty żadnych członków z potyczki to i teraz nie mam zamiaru niczego stracić. ~ elf zaryzykował nieco czarnego humoru.
~ Widzę że mózg zdążyłeś już zupełnie zamarynować w winie czy innym alkoholu, skoro już elfów nie rozpoznajesz, ty podająca się za uczonego zakało tego świata! ~
Varis z szerokim uśmiechem uścisnął przedramię pół-elfa. Pomimo wielu różnic łączyło ich cyniczne i pozbawione złudzeń podejście do świata, więc szybko znaleźli wspólny język. Powitanie przerwało przybycie młodego, niemiłosiernie ubrudzonego człowieka. Wydawał się nieco zagubiony i nieufny, ale jego spojrzenie zmiękło i widać było w nim troskę gdy spojrzał na rannych. Instynkt czarodzieja, który w ostatnich dniach ujawnił się w pełną siłą teraz milczał wymownie, więc gdy nowo przybyły zaproponował pomoc
Varis zdecydował się przyjąć ją bez wahania.
~ Jeżeli znasz się na ranach. Opatrzyłem ich jak mogłem, ale jestem daleki od biegłości w tego typu sprawach. Choć jak sądzę z czasem zwiększę swoją wiedzę w tej dziedzinie, nawet wbrew mej woli. ~ elf wzruszył ramionami, bezwiednie dotykając pociętego ostrzami ubrania.
~ Jestem
Varis Nailo, czy mogę poznać twoje miano? ~ czarodziej skłonił się nowo przybyłemu równie formalnie jak drowce. Po otrzymaniu odpowiedzi przyglądał się jak
Artigas wprawnie zajął się rannymi.
***
Gdy wszyscy się już sobie przedstawili i zapanował względny spokój elf stwierdził że nadszedł czas na przesłuchanie więźnia. Przedstawił sprawę z porwaniem dzieci, ignorując przy tym krzywienie się najemniczej pary na niemal charytatywny cel wyprawy.
~ Cokolwiek by się nie działo, no chyba że goblin by uciekał, to nie wtrącajcie się i na wszystkich bogów nie strzelajcie do tego co przyzwę. ~ powiedział cicho do drużyny. ~ Chcę przerazić pokurcza na tyle żeby powiedział nam co się stało z dziewczynkami. ~ uśmiechnął się złowieszczo. Przyciągnął do ogniska jedynego wziętego żywcem goblina. Pokraka, korzystając z kilku godzin względnego spokoju, zdążyła już niemal przetrzeć więzy o kamień więc czas był już najwyższy się nią zająć. Czarodziej związał więźnia ponownie, a następnie rozpoczął przedstawienie. Ustawił i rozpalił małe ognisko i na oczach goblina odprawił rytuał przyzwania
nuro. Jednak natychmiast po jego zakończeniu zaczął rzucać inne czary.
~ Przyzywam cię duchu otchłani, pustki i śmierci! Przybądź duszożerco, oprawco zaświatów!
Tuaj Tsiaj ntawm qhov tsaus ntuj, thiab qhov tsaus ntuj! Riyit! Kuv hu koj los ntawm tshaj tus ntsuj plig ntawm qhov tsaus ntuj! Riyit! Ntawm no kuv muab koj ib qho khoom plig uas yuav cia koj! Riyit! ~ prostymi gestami wywoływał kolejne efekty. Ognisko zgasło jak zdmuchnięte przez potężne usta i w jaskini dał się poczuć dziwny swąd, jakby palonej siarki. Z dłoni czarodzieja trysnął snop iskier skierowany na
nuro. Niektóre go ominęły, lecz większość zgasła na nim, dając przez chwilę obraz istoty bez określonego kształtu stojącej przy zgaszonym ognisku. Zdania które czarodziej wymawiał w języku piekielnym potęgowały grozę.
~ Masz wybór pokrako. Powiedz mi gdzie są porwane wczoraj dzieci i czy żyją a gwarantuję ci szybką i bezbolesną śmierć. Jeżeli odmówisz oddam twoją duszę istocie którą przyzwałem. Najpierw jednak … ~ czarodziej wydał w myślach polecenie
nuro. Istota zbliżyła się do goblina i zaczęła go lekko szturchać i obmacywać. ~ … mój sługa będzie musiał się do niej dostać. Co oznacza że rozedrze cię na kawałki a ponieważ lubi cierpienie zajmie mu to zapewne kilka dni. ~
Varis zwrócił się na głos do
nuro ~ Precz, jeszcze nie! Jeżeli nie odpowie dostaniesz go! ~ istota posłusznie zostawiła goblina. ~ Straciłem kilku towarzyszy więc nie jestem w nastroju do długiego oczekiwania. Więc jak będzie? ~ elf uśmiechnął się zimno i złowrogo.