| To, co mogło sprawić trudność jednemu z nich, nie było żadnym wysiłkiem, gdy połączyli siły. W dodatku nawet nie narobili większego hałasu.
Droga na strych była otwarta.
Schody, w przeciwieństwie do tych, które prowadziły na parter, były bardzo wąskie i łatwo było stracić równowagę, dodatkowo skrzypiały niemiłosiernie i były śliskie od kurzu.
Po ich pokonaniu nastolatkowie dotarli na nieoświetlone poddasze. Znaleźli wprawdzie włącznik światła, lecz najwyraźniej żarówki były przepalone, okna natomiast były przesłonięte ciężkimi zasłonami. Snop światła latarki wydobywał z ciemności sterty rupieci poukładane na sterty pod ścianami, ramy obrazów, stare kufry, zniszczone meble, dywany. Na środku pomieszczenia, oddzielony pustą przestrzenią od reszty gratów stał pojedynczy fotel. |