Kapitan uśmiechnął się pod nosem, a raczej pod brodą, kiedy stary wiarus powiedział w prostych słowach, co i eks-pirat sądził. Czuł, że ze starego żołnierza będzie pociecha na okręcie; bo wiele można było o Czarnobrodym, ale na pewno nie to, że nie cenił sobie ludzi, którzy nosili w spodniach coś więcej niż wszy i dziurawe gacie.

- Chyba po raz pierwszy w życiu to powiem, ale zgadzam się ze szczurem lądowym w tej sprawie! - kiwnął głową w uznaniu w kierunku komandora - Żaden z nas nie jest najemnym pachołem, co to da się sobą sterować jak kto mu każe. Wolna Wasza wola, książę, znaleźć lepszych od nas, choć pewien jestem, że żadnego takiego nie ma! - zaciągnął się fajką - Każdy ma swój rozum i swoje z dawna przetestowane sposoby. Komandor do żołnierzy, kapitan do statku, sekretarz do papierów, a dziwki do burdeli, tak mówię! Zajmujmy się tym, co umiemy najlepiej, a krzywda, zapewniam, nikomu się nie stanie... - podsumował, wygładzając brodę - I nie szafujcie mi tu złotem czy przywilejami, panie, bo solidny łup mam już na pyszne życie odłożony. A i na swoją krypę nie narzekam. Nie ma na morzu okrętu, którego Czarnobrody nie mógłby zdobyć... Król co innego mi zaoferował i nijak tej oferty nie przebijecie, więc nie bierzcie mnie tu za jakiegoś kupczyka, tfu, czy innego łasego na frykasy szlachetkę...