| Orlamm był zaskoczony biegiem spraw. Choć w zasadzie wpadli w zasadzkę to mimo wszystko szanse na taki rozwój wypadków szacowałby na wielce marginalne. Niestety empiria pokazała, że nie można niedoceniań małych zielonych ludków na rzecz zwalistych Tempusytów, czy Drowów z krwawym wzrokiem. Łaska Bogini Szczęścia, czy Boga wojny (w życiu zwykle ciężko okreslić jakie bóstwa interweniują w życie w danym aspekcie dlatego Gnom wolał skupiać się na rozwoju swojej wiedzy, umiejętności i zasobów magicznych) przechylać zaczęła się w kierunku agresorów spoza Easthaven. Należało wyrównać szanse by następnie zmiażdżyć oszołomionego przeciwnika. Dlatego czarodziej wziął odpowiedni komponent, wykonał kilka gestów i cisnął snopem kolorów w dwóch oponentów, których miał w zasięgu bez szkody dla sojuszników. Tym razem zachował dziwnie stoicki spokój działając trochę jak konstrukt choć ręka nieco mu zadrżała. Malutkie serce łopotało wściekle chcąc wyrwać się z piersi, a oczy w skupieniu wypatrywały rezultatów czaru. |