- Ted Specter, jedyny inteligentny w całej Sekcji! Odkrywający prawdy, które są zakryte przed nami, maluczkimi, pełzającymi w prochu i pyle u stóp jego jaśniejącego geniuszu! - głos Szefa wprost ociekał sarkazmem - Zajebista policyjna robota, Ted. Co chcesz w nagrodę za dotarcie do tych porażających faktów? Pochwałę z wpisem do akt? Awans? A może, kurwa, mam Ci zrobić lodzika...? - odwrócił się do agenta w szybkim piruecie, wiejąc połami płaszcza niczym jakiś gigantyczny nietoperz i rozbryzgując po pomieszczeniu kropelki wody- Co ty sobie kurwa myślałeś? Napinam się jak mogę, żeby ratować tą twoją chorą mózgownicę z kłopotów - nawet nie wyobrażasz sobie, ile mnie to kosztuje - a ty za każdym razem potrafisz to koncertowo spierdolić. Może, kurwa, powinienem sobie odpuścić i po prostu patrzeć, jak zabierają cię do psychuszki, Ted? Albo jak rozrywają cię na strzępy medialne hieny?! - westchnął i pokręcił głową. Widać było, że emocje trochę z niego uszły.

Potarł twarz i powiedział miękko, niemal łagodnie:

- Spierdalaj mi sprzed oczu, niedorobiony fiucie. Będę musiał posprzątać to gówno, a Bóg jeden wie, co jeszcze tu nababrzesz. Zadzwonię do ciebie... jutro albo pojutrze. A wtedy grzecznie przyjdziesz do mojego gabinetu na czterech łapkach i będziesz robił dokładnie to, co Ci karzę. Jak powiem Ci, że masz skakać, to masz się tylko spytać, jak wysoko, rozumiesz mnie? Żadnych akcji na własną rękę, Ted, albo obiecuję Ci, że będziesz lizał własne gówno. Potraktuj to jako urlop i ogarnij się w tym czasie, chłopie, bo ta twoja chora bania Cię kiedyś zabije... No już, nie ma cię tu! - machnął niecierpliwie ręką w kierunku drzwi, najwidoczniej uznając rozmowę z zakończoną.