Karmazyn

Mathias był jednym z lepiej trzymających się na nogach piratów. Do pełnej sprawności trochę mu brakowało, ale patrząc na twarze niektórych marynarzy, mógł tylko się cieszyć. No i w sakiewce zapewne ubyło mu znacznie mniej niż im.

Wieści od kapitana były takie sobie. Niziołka kucharza gdzieś wcięło – dobrze. Pieniądze będą choć trochę bezpieczniejsze, gdy złodziejaszka nie będzie w pobliżu. Nowy kuchta jest szlachcicem i znajomym kapitana – fatalnie. Szrama stosunek do szlachciców miał niemal taki sam co do kupców, a wyrzucenie będącego pod protektoratem Dashauera mogłoby mieć niemiłe konsekwencje. Ktoś jest szczurem i donosi – trudno powiedzieć. Wszystko zależy od tego, jak będzie wyglądało poszukiwanie tego idioty. Nowa misja w głuszy – gorzej być nie mogło. Shiffmann nie cierpiał zadań na lądzie. No ale skoro był tylko sternikiem na tej łajbie... musiał się dostosować.

Gdy tylko odprawa została zakończona, Mathias ruszył na zakupy. Zamierzał dokupić to, czego brakowało mu z rzeczy wymienionych przez kapitana... czyli praktycznie wszystko. Do tego zamierzał dokupić z drugie tyle bełtów, co miał obecnie. W dziczy z pewnością się przydadzą, a na ich produkcji pirat się nie znał. Dodatkowo Szrama zamierzał nabyć gdzieś tak tygodniowy zapas suszonego mięsa. Szlachetka pewnie nawet najprostszą potrawę będzie umiał przygotować niejadalną, więc lepiej się zabezpieczyć. Z pewnością wśród zakupionych towarów znajdzie się kilka nieplanowanych, ale Shiffmann sądził, że zmieści się w jednej czwartej zawartości swojej sakiewki. Nie było tak źle, ale Mathias zdecydowanie wolał na co innego przeznaczyć te pieniądze.

 

__________________
Dłuższy kontakt może zagrażać Twojemu zdrowiu lub życiu.
Toczę batalię z życiem. Nieobecny na długi czas.