lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Mira · 27-03-2007, 20:53

Shiva

Szybkim ruchem zgarnęła pęk klucz z dłoni Marcjana, jednak nie ruszyła się. Kucając przy Kainicie patrzyła na niego z uwagą.
Ta noc wiele zmieniła...
Zanim się zaczęła, Shiva uważała Gangrela za osobę niemalże wypraną z uczuć - kogoś kto w imię „nadczłowieczeństwa” wyrzekł się swojej śmiertelnej egzystencji, odrzucając ja w niepamięć. Tymczasem dziś zobaczyła nie tylko strach, złość, wyczerpanie, ale też... szczery uśmiech, którym mimochodem została obdarzona parę godzin wcześniej, a który zapadł jej w pamięć i... chyba jeszcze głębiej.
Brujah jakby wstydliwie i niepewnie dotknęła policzka towarzysza.
- Jeśli nie chcesz zobaczyć mnie w takim stanie, jak w swojej wizji, musimy się stąd wydostać. To coś, co musieliśmy obudzić z letargu, widać nie bardzo ma pomysł co z nami począć. To może być nasza jedyna szansa wyjścia z tego cało...
Shiva spojrzała poważnie na Marcjana - po raz pierwszy chyba w jej oczach odbił się prawdziwy wiek.
Wampirzyca oderwała jednak wzrok, bowiem znów usłyszała w głowie szepty, które mniej lub bardziej męczyły ją od kiedy weszła do piwnicy. Nie bała się ich jednak – już nie, zabiła je jedną silną myślą.
„ Ocalę nas! Choćbym miała zaprzedać resztki mej przeklętej duszy... wyjdziemy z tego!”
Zdecydowanym ruchem zerwała się z ziemi. Temperatura podniosła się do tego stopnia, że sukienka lepiła się niemiłosiernie do ciała, z plaśnięciem odrywając się przy każdym ruchu wampirzycy, która jak zwykle – gdy już działała – poruszał się dynamicznie. Marszcząc brwi Shiva stanęła przed drzwiami i po kolei kluczami próbowała otworzyć zamek.

27-03-2007, 20:53	#157
Mira Konto usunięte Reputacja: 1	Shiva Szybkim ruchem zgarnęła pęk klucz z dłoni Marcjana, jednak nie ruszyła się. Kucając przy Kainicie patrzyła na niego z uwagą. Ta noc wiele zmieniła... Zanim się zaczęła, Shiva uważała Gangrela za osobę niemalże wypraną z uczuć - kogoś kto w imię „nadczłowieczeństwa” wyrzekł się swojej śmiertelnej egzystencji, odrzucając ja w niepamięć. Tymczasem dziś zobaczyła nie tylko strach, złość, wyczerpanie, ale też... szczery uśmiech, którym mimochodem została obdarzona parę godzin wcześniej, a który zapadł jej w pamięć i... chyba jeszcze głębiej. Brujah jakby wstydliwie i niepewnie dotknęła policzka towarzysza. - Jeśli nie chcesz zobaczyć mnie w takim stanie, jak w swojej wizji, musimy się stąd wydostać. To coś, co musieliśmy obudzić z letargu, widać nie bardzo ma pomysł co z nami począć. To może być nasza jedyna szansa wyjścia z tego cało... Shiva spojrzała poważnie na Marcjana - po raz pierwszy chyba w jej oczach odbił się prawdziwy wiek. Wampirzyca oderwała jednak wzrok, bowiem znów usłyszała w głowie szepty, które mniej lub bardziej męczyły ją od kiedy weszła do piwnicy. Nie bała się ich jednak – już nie, zabiła je jedną silną myślą. „ Ocalę nas! Choćbym miała zaprzedać resztki mej przeklętej duszy... wyjdziemy z tego!” Zdecydowanym ruchem zerwała się z ziemi. Temperatura podniosła się do tego stopnia, że sukienka lepiła się niemiłosiernie do ciała, z plaśnięciem odrywając się przy każdym ruchu wampirzycy, która jak zwykle – gdy już działała – poruszał się dynamicznie. Marszcząc brwi Shiva stanęła przed drzwiami i po kolei kluczami próbowała otworzyć zamek. __________________ Konto zawieszone.