Matyjasz

-Racja niebezpieczny to las i nie miejsce dla ludzi nie dość wielkiej odwagi.-przyznał równie zamyślony co wojak.
Pozostało tylko słuchać bezwartościowej gadaniny aż do momentu gdy ponoć przeszli do meritum sprawy z czego i pod jakim pretekstem chcieli ich ograbić. Co ciekawe pretekst był nawet w miarę prawdopodobny w swojej nietypowości. Co nie zmienia faktu, że nie chciał się podporządkować temu prawu, łamać prawa też nie chciał ani nie chciał zabijać tych ludzi. Choć połamać rozmówcy szczękę chciał.
-Odnosząc się do meritum osobiście z chęcią powitam tak zacne towarzystwo jak pan sierżant i jego drużyna. Z tego co wiem niedawno trwała tu wojna a wcześniej wojna domowa z pewnością w okolicy mogą czaić się wrogie bandy maruderów a odległość od lasu na tyle mała by oddział zielonoskórych lub chaosu mógł tu dotrzeć. Biorąc pod uwagę, że nam i wam zależy na dobru dziecka takie działanie jest najrozsądniejsze.
-Niestety co do punktu drugiego zmuszony jestem czasowo odmówić. Byłoby to wielce nieracjonalne. Okolica groźna bez amunicji nie będziemy mogli was skutecznie bronić. Biorąc pod uwagę, że zmierzamy do tego samego miejsca moją amunicję przekażę w bezpiecznym miejscu. Także mam wątpliwości czy edykt nas wiąże. Zgodnie z ius gentium nauczanym przez świątynie Vereny w sytuacji takiej jak ta z każdy z nas jako cudzoziemiec może powołać się na nasze lex patriae nie przewidujące takiej daniny. Zwłaszcza, że jeszcze nie dawno Wallerfagen nie władało tymi ziemiami a my jesteśmy dopiero przybyli z tego powodu winno się do nas stosować zasadę lex retro non agit wraz z stosownym vacatio legis. W takim wypadku sprawiedliwość wymaga poddania tego przed sąd właściwy dla stanu każdego z nas zgodnie z zasadą actor sequitur forum rei.
-Choć jeżeli się mylę zdam bełty za wydaniem dokumentu potwierdzającego i jak rozumiem, tak jak w cywilizowanym świecie, uczciwą rekompensatę z strony książęcego skarbca ale z problemów proceduralnych nie przedstawił nam sierżant właściwego umocowania do dokonania konfiskaty.