| Zaraz po metamorfozie ptaszydła w niewiastę, Bayard krzyknął z wrażenia, czy to przestrachu. Wykonał rękoma kilka dynamicznych ruchów, w niesprecyzowanych kierunkach, po czym malowniczo obalił się z kłody na plecy. Przez kilka chwil, zanim wgramolił się z powrotem, biesiadnicy mogli podziwiać jego obute w dziurawe sandały stopy.
Siedząc z powrotem na kłodzie gapił się strwożony na niewiastę, przysłuchując się jednocześnie monologowi Hadriana. Po kilku nieudanych próbach które skończyły się na nieartykułowanych pomrukach 'Eee...yhh...' zadecydował (z niemałym trudem gdyż logiczne myślenie stanowiło kłopot) ,że nie będzie się odzywał. To była pierwsza magiczna interwencja jaką dotychczas widział w swoim prostym do bólu życiu. Mało brakowało a zmoczyłby spodnie...
Pozostało mu jedynie czekać na rozwój wydarzeń, z dość głupkowatym uśmiechem, przeplatanym z grymasem przerażenia. Pod koniec przemowy towarzysza wymamrotał stłumionym głosem:
- Ja... Bayard... Mmój pstrąg dobry, hee?
Ostatnio edytowane przez Cep : 31-03-2007 o 13:53.
|