Kerm

To był sukces.
Prawdopodobnie.
Winda nie działała, a raczej trudno było sądzić, by w takiej chwili Polarianie wyłączyli windę grawitacyjną, odcinając swoje lądowe oddziały od ewentualnej pomocy z góry.
Tony by tego nie zrobił, no ale on nie był Polarianinem. Kto mógł wiedzieć, co się kryje w głowach jakichś rybopodobnych stworów.

***

Tuzin obcych. Mniej więcej. Tak przynajmniej wynikało z tego, co mówił Ross. Do tego jeszcze nie wiadomo ilu siedziało w okolicy tego końca windy grawitacyjnej i wyszło cało z laserowego ostrzału.

Po raz kolejny Tony zaczął żałować, że nie mają do dyspozycji czegoś mniej doskonałego, niż Thunder. Ale niestety - regulamin nie przewidywał zabierania na pokład korwet takiego na przykład czołgu. Wszystko miał załatwić Scorpion, którego już nie mieli. Dobrze chociaż, że Isaacowi nic się nie stało.

Przed Tonym stało teraz dość ważne pytanie - co zrobić z Thunderem.
Oczywiście myśliwiec mógłby jeszcze dobrych kilka godzin polatać, ale co z tego? Miałby być paraolem powietrznym, albo stanowić wsparcie z powietrza? Całkowity bezsens. Polarianie nie mieli samolotów (tak przynajmniej sądził; zresztą walka w tej zupie byłaby z pewnością trudna), a wsparcie z powietrza... Prowadzony z powietrza ostrzał w wykonaniu Thundera pewnie narobiłby więcej szkód, niż przyniósł korzyści. W windę trudno było trafić, a co dopiero w pojedynczego Polarianina, nawet jeśli ten biegał po Perle w ochronnym kombinezonie.

- Ross, daj mi dokłądne namiary na naszych - powiedział. - Nie chciałbym na którymś z nich wylądować.

A lądować musiał dość szybko - zanim z wichury zrobi się huragan.

Włączył tarczę na pełną moc.