| Płuca zapadły się tracąc całą objętość magazynowania tlenu. Zakrztusiła się brakiem powietrza. Próba jęknięcia jedynie przysporzyła duszącego bólu, choć dłonie poleciały ku stłumieniu wyobrażonego dźwięku, bądź ku niewiadomej ochronie. Nogi podkuliły się a sylwetka bezwładnie poleciała na glebę. Była tak najeżona strachem, że nawet jumpscare z najsłodszymi kotami na świecie mógłby doprowadzić do podobnej sytuacji. Szybko działające synapsy skierowały ją od razu ku ucieczce do schronienia. Kwestia, czy wybiegające osoby były uczniami, czy nie stała się nieistotna a zeszła do stanowiska "ktoś". Wcześniejsze doświadczenia pozwoliły jej wystarczająco się nasłuchać do czego prowadzi towarzystwo "kogoś". Gdyby jej głowa miała warunki na odpowiednie myślenie z pewnością zadałaby sobie pytanie, czemu ta dwójka wybiegła z domu. Jakikolwiek byłby to powód... Mógł mieć nogi i był właśnie w drodze za swoimi ofiarami. W tedy zamiast radości z odnalezienia żywych, był suseł w krzaki.
Przekręciła się z pozycji pół leżącej i prześlizgnęła się w stronę najbliższych zarośli. Niby zrobiła to samo, co zrobiłaby bez strachu, a przede wszystkim bez przerażającej twarzy, ale tę ucieczką kierowało coś zupełnie innego. To samo też narzucało zbyt szybki i zbyt płytki oddech.
Napotkani ci, co się ukrywają, są czyści.
Napotkani ci, co uciekają, ciągną za sobą niebezpieczeństwo.
Od niebezpieczeństwa ucieka się w linii prostej, bądź przynajmniej chowa jeśli się nie zostało na nie narażone a biegnie w drugim kierunku.
Tym razem nie miała odwagi wychylać się i patrzeć. Będąc w jednym miejscu musiała zdać się na słuch raz jeszcze. Horyzont ponownie musiałbyć pusty i cichy. |