| Pająki. Niewiele było rzeczy, które przerażały ją bardziej. Nie potrafiła powstrzymać krzyku. Bała się tak, że na moment zapomniała o tym gdzie się znajduje. O wybuchającej głowie nauczyciela, koszmarnych pomnikach w ogrodzie szaleńca, pentagramach wymalowanych krwią na ścianach opuszczonego domu.
Pająki zniknęły tak szybko i niespodziewanie jak się pojawiły. Suki przestała krzyczeć ale na ciele wciąż czuła setki małych odnóży, wzdrygnęła się.
Powoli dochodziła do siebie po ataku znienawidzonych stworzeń. Pojawienie się starego radiowozu początkowo ją ucieszyło, mało brakowała a wsiadłaby do samochodu dziękując losowi za ten niespodziewany zwrot akcji. Na szczęście kolega myślał trzeźwiej niż ona. Przytuliła się do Thomasa, póki co postanowiła zdać się na niego.
__________________
"You may say that I'm a dreamer
But I'm not the only one" |