Diriad

Adril stał jak na razie przyglądając się sytuacji z boku - po co miał się mieszać, gdy nie wie jeszcze komu powinien pomóc? Zdążył zaobserwować, że nieokrzesany osobnik chce wszystkich zabić (co mogło kiedyś być przydatne). Mówił też coś o jakimś magu - "Nie będę teraz do tego nawiązywać, ale zapamiętam to dobrze" - pomyślał elf. Dalej ent - Adril miał nieodparte wrażenie, że zachowuje się on jak typowy "poczciwy staruszek" - a poczciwi staruszkowie są... No, cóż - na pewno poczciwi. Duch widocznie też coś obserwował, lecz Adril nie był nim na razie zainteresowany. Jasnowłosy człowiek był zdezorientowany i nie wiedział, co się dzieje - poniekąd jak każdy z tej grupy. "Ach, jeszcze pająki" - pomyślał Adril - "Cóż... Pająki są martwe." No i na końcu owa kobieta. Uświadomił sobie, że wygodniej będzie o niej myśleć w formie osobowej. Podszedł więc do niej na pewną odległość; nie za blisko, nie za daleko - odległość idealną do rozpoczęcia rozmowy.
- Bardzo dobry sztylet, z tego co widzę, droga... Czy mógłbym poznać twoje imię? Ale chyba nie na tym ostrzu Ci zależy? - popatrzył się jeszcze na "czarnego nieokrzesanego" - Mówisz, że nazywasz się Dreak... Zapamiętam - przydaje się wiedzieć, jak ma na imię złodziej. Czy nikt cię nie uczył, że nie można kraść? Zwłaszcza okradać damę. Jeśli byłbyś łaskaw oddać to, co masz pod płaszczem, wszyscy byliby zadowoleni.