| Rhino zaryczał ze złości. Nie spodziewał się, że Grinner będą walczyli czysto, ale teraz furia zawrzała w nim, bo to on był na tyle nieuważny, by dać się trafić. Zniszczyć, rozerwać na strzępy, takie myśli przebiły się przez oszołomienie spowodowane trafieniem. Ucierpiała też na tym duma wielkiego Tenno, który nie spodziewał się, że byle granat obali go tak łatwo. Jednak w przebłysku świadomości Rhino dostrzegł coś jeszcze. Teraz już pamiętał.
- Nazywam się Rankor... Rankor! RANKOR! (Umiejętność: Ryk) - Zdawało mu się, że jego głos wżera się w stalowe konstrukcje, łamie podpory i wręgi, wypala poszycie statku, choć tak naprawdę zastosował jedynie przekaz telepatyczny.
Drzwi się rozsunęły. Tarcza zawibrowała od energii kiedy Tenno cisnął nią przed siebie w potężnym wymachu od, zaraz przyciągać z powrotem, by się zasłonić przed kontratakiem i zaszarżował, ściskając rękojeść skany z całych sił.
- Zabijcie to ścierwo! Zabijcie! - Komunikat rozwarstwiał się. Obraz zamazywał, pokrywał się ziarnem. Sylwetki Grinner zdawały się migotać, ulegać dyspersji. - Zabijcie!
Rhino, który nieopatrznie odzyskał pamięć o swoim imieniu, rusza przed siebie szarżą, po uprzednim użyciu umiejętności: Ryk.
Oszołomiony i wściekły, ma zamiar ich po prostu rozerwać na strzępy za pomocą miecza i tarczy (którą będzie również rzucał w trakcie walki i ją przyciągał). Poprzecinać, powyrywać wnętrzności. Im brutalniej, tym lepiej. |