Dragor

Gdy doktor uniósł Śmieszkę w powietrze ta wydała z siebie wysoki pisk. Niby Łkające Anioły maja skrzydła, ale używają je niezwykle rzadko. Nikt nie chce zamienić się w kamień wysoko nad ziemią. Na dodatek ona sama miała... tydzień? Może dwa i nigdy nie oderwała się od ziemi. Skutkiem czego spanikowała.
Na szczęście wierna TARDIS zmaterializowała się wokół nich. Teraz innego wymiaru!

Przeszyli znajomi Doktora byli tak kompletnie rożni od siebie, że Śmieszka była w szoku. Pierwszy z nich blondyn patrzył na nią z odrazą. Prawda, nie należała do najmilszych ras we wszechświecie, ale przecież jej jeszcze nie znał, prawda? Wiedział też o jej ułomności. Śmieszka już zaczęła już uważać go za dar, ale im dłużej mówił tym bardziej miała ochotę wysłać go w przeszłość.
Natomiast drugi człowiek był miły i uśmiechnięty. Zdziwiło ją gdy pocałował ją w dłoń. Z trochę tępym wyrazem twarzy popatrzyła na własna rękę ciągle uniesioną w powietrzu. Będzie musiała zapytać Doktora co znaczy ten gest. Jednak z tego co mówił Tony Stark, jak się przedstawił chyba nie znaczyło to nic złego.

Gdy ludzie i Władcy Czasu rozmawiali i pili herbatę Śmieszka ograniczyła się do obserwacji. Mimo iż miała tu dwa gatunki różnych istot, to nie zachowali się specjalnie inaczej od tych których już poznała. Również ten wszechświat nie wydawał się specjalnie rożny, patrząc przez pryzmat Yana i Tonyego. Może jeśli pozna więcej ludzi rozpozna różnice? W właśnie!
- Właściwe, jeśli to Władca Czasu to podróżował w czasie. Potrafię wyczuć czasowy paradoks, więc chyba będę mogła wyczuć jego. No i potrafię poruszać się bardzo szybko - to mówiąc wstała poszedł go Tony'ego i siadła obok niego obejmując go mocno. To wszystko w czasie potrzebnym do mrugnięcia okiem.
- Ale wy wiecie lepiej, ja mam jakieś dwa tygodnie - wspomniała puszczając bruneta.

 

__________________
Gallifrey Falls No More!