Mira

Blondynka przez chwilę patrzyła w milczeniu na swoją towarzyszkę. W tej delikatnej dziewczynie tlił się jakiś dziwny ogień, który ją pociągał, mimo iż osóbka robiła na pierwszy rzut oka nieprzyjemne wrażenie... Zupełnie jak ona sama.

„Czyżbym trafiła na równą sobie oślicę? To może być ciekawe... Ech, tylko po co ja się w ogóle odzywałam?”

To pytanie, które miało pozostać bez odpowiedzi, odbiło się niczym echo w podświadomości dziewczyny. Tak naprawdę wiedziała czemu, a raczej czuła... czuła, że znów żyje. Tak jakby osnuwająca ją skorupka pękła, a ona sama, znajdując się w nowej sytuacji, ciekawie wyglądała zza swej tarczy.
Chwilę jeszcze trwała walka na wzrok i choć Alice nie spuściła oczu, to wolnym krokiem ruszyła w górę zbocza. Kiedy minęła Pheobe, obejrzała się i raz jeszcze spojrzała w oczy towarzyszki. Na jej wargach igrał lekki, zaprawiony cynizmem uśmiech.

- Ale wiesz, że jak się coś spartaczy, to nie ominie cię moje marudzenie? – ni to spytała ni stwierdziła, po czym zaczęła zagłębiać się w zarośla.

 

__________________
Konto zawieszone.