- Byłem szyprem - rzekł tylko Bazrak. - Znacie mnie. Byłem piratem, gdy wy obsrywaliście waszą zezowatą niańkę. Z Mathiasem i Gunterem już trochę żegluję i wiedzą, że jestem lojalny, uczciwy, dbam o kompanów. I nie oszukuję w karty. Zazwyczaj. Wysuwam swą kandydaturę na kapitana. Sprzeciwicie się?

- Ja popieram twoją kandydaturę - odparł Gunter. - Wady też masz, ale zalet więcej.

- Ha! - oblicze krasnoluda przeciął szeroki uśmiech, przywodzący na myśl przerywaną na połowy kartkę pergaminu. - A jakież to ja wady mam?

- Jesteś wkurwiającym krasnoludem… - fuknęła pod nosem Emilia, zarzucając na wóz worek wypełniony bronią strażników. Następnie odwróciła się w stronę kandydata na kapitana. - Dopóki dostawać będę swoją cześć łupów, a ty jako kapitan nie będziesz nas okradać, to nie mam nic przeciwko… Ale jak tylko spróbujesz tego samego co Rolf, to osobiście i bez ostrzeżenia wpakuję Ci kulkę w łeb.

- Nie trafiłabyś, za mały jestem - odparł swobodnie krasnolud. - A jeśli szukasz denerwującej osóbki, to obejrzyj swoją buzię w jakimś zwierciadle. W każdym razie, nie zwykłem kraść.

- Jesteś także nad wyraz upartym krasnoludem - dodał Gunter. - Ale gdybyś był bez wad, to byś był nie do wytrzymania. No i z pewnością nie byłbyś piratem.

- Jestem uparty - rzekł w odpowiedzi Bazrak. - Obiecuję wam, że jeśli coś sobie postanowię, to zdania nie zmienię.

- Jak nie zamierzasz wciągać nas na służbę do barona, to dla mnie kapitanem być możesz - rzucił z wozu Mathias. - A jak masz zamiar umrzeć w najbliższym czasie to mianowanie mnie na bosmana możesz sobie w rzyć wsadzić. Coś te dwie posady nie lubią ostatnio być obstawione.

- Służenie u barona mnie nie ciekawi - odpowiedział Bolgan. - Nie zamierzam też szafować życiem. Skoro się, zgadzacie, cieszę się, że jestem waszym kapitanem. - Krasnolud zdjął z martwego Rolfa kapitański kapelusz i po chwili namysłu wcisnął go sobie za pas. - Ruszajmy do Talabheim, po nagrodę.