| Alessa uśmiechnęła się, patrząc głęboko w srebrne oczy Elfa. Kiedy tak się wpatrywała, czuła znów ten dziwny dreszcz, który przebiegał po całym jej ciele.
Czyżbym się... – pomyślała, lecz po chwili zastanowienia szybko dodała – Nie, to niemożliwe.
- Tak, powinniśmy już iść – powiedziała, po czym powoli wstała i wyprostowała fałdy na swoim odzieniu. Zakasała suknię, po czym ruszyła schodami na zewnątrz Enta.
Kiedy oboje wyszli, oślepiły ich jasne promienie słońca, które zmusiły Alessę do zmrużenia oczu. Gdy już przyzwyczaiła się do światła, poprawiła włosy, które były w lekkim nieładzie, po czym zwróciła się do wszystkich towarzyszy.
- Co teraz? – Po tych słowach poczuła w żołądku nieprzyjemną pustkę.
__________________
Jaka, sądzisz, jest biblia cygańska?
Niepisana, wędrowna, wróżebna.
Naszeptała ją babom noc srebrna,
Naświetliła luna świętojańska. |