Tego było już za wiele. Emila pożałowała w tej chwili, że nie naładowała wcześniej broni, bo z ochotą wpakowałaby teraz kulkę w łeb tego pieprzonego nawigatora. Za kogo się ten ważniak uważa?! Myśli, że ona nie da rady?! A może to jego duma nie pozwala, by kobieta odwaliła za niego robotę?

- Może posłuchałbyś własnej rady i zamknął swój krzywy ryj – wybuchnęła czerwona ze złości. – A skoro już gadasz, to może powiedz mi kto w takim razie ma większe szanse na załatwienie sprawy ze strażnikami? Ty ze swoją krzywą mordą i przerostem ego? Na pewno zrobisz oszałamiające wrażenie na strażnikach, przy odrobinie szczęścia może skończysz jedynie z halabardą w dupie. Może nasz kapitan? Przecież wcale nie wygląda jak obdarty zbir! A Kulawy? Ta szrama na twarzy na pewno wzbudzi zaufanie strażników. No i oczywiście zostaje jeszcze ten Estalijski błazen. Może rzeczywiście ma więcej szczęścia do mężczyzn niż kobiet, ale strażnicy nie nabiorą się na jego ładne oczka. Jedyna osoba, która nadawałaby się do tego lepiej niż ja, od kilku godzin gryzie glebę! No i myślisz, że nie poradziłabym sobie z bandą obdartusów? W tym gównianym miejscy jest o wiele więcej nieuzbrojonych bab, które stanowią mniejsze zagrożenie dla bandy zbirów niż ja. Myślisz, że z taką ochotą będą ryzykować życie, dla tego by mogli sobie ulżyć na mnie?

- Ale ty zapewne masz dużo lepszy plan – powiedziała ironicznie. – Skoro myślisz, że poradzisz sobie z tym lepiej niż ja i załatwisz od nas nagrodę za tą małą kur*we, to proszę bardzo!