| Ruy chwycił rękę dziewczyny, nie puszczając i dłoni i naszyjnika spojrzał jej prosto w oczy. Trwało to chwilę. Dziewczyna miała zapewne swoje powody, zapewne była jakaś skaza w jej życiu, że nienawidziła wysoko urodzonych.
-Mam... - nastąpiła pauza -Zasady. Swoje własne zasady. To dzięki nim pewne rzeczy przychodzą mi łatwo, a inne trudno. Łatwo przychodzi mi na przykład myśl, jak tu wyruchać jeszcze bardziej Barona. Nie chcesz pracować dla niego. Dobrze. Pomóż mi go okraść. Pieniądze to nie wszystko. Artefakt i inne rzeczy, które mają znajdować się tam. To był powód. Kto powiedział, że mam grać czysto z nim. - po tych słowach puścił jej rękę, a naszyjnik pozostawił jej. -Cnotę jego córeczki już zabrałem. Trzeba znaleźć coś cenniejszego. Sama zdecyduj czy chcesz iść sama przez życie, czy jednak twój honor i duma, są wstanie przełknąć mniejszą "zniewagę" dla czegoś większego. Dla rodziny, którą my chcemy być. No i dla przyjemności upokorzenia Barona. - zakończył.
Odszedł w kierunku swoich. Niech dziewczyna sama przemyśli.
__________________
Dzięki za 7 lat wspólnej zabawy:-) |