Łuhu! Więc nawet takie tematy kwitną na forum. To ja też chce!
Co do Habbakuka to pomysł ciekawy. Dzisiaj mógłby się sprzedać, bo można by wciskać kit że ekologiczny. Ekoterroryści mogli by się nawet na to nabrać!
Z tego co gdzieś mi tam świta to mieszali wodę z wiórami żeby zwiększyć wytrzymałość i spowolnić czas topnienia. Taki kompozyt był całkiem wytrzymały mechanicznie.
Nawet zbudowano próbny kadłub w mniejszej skali, który pomyślnie przeszedł pierwsze testy, ale wiadomo armia niezbyt lubi nowe i niesprawdzone rzeczy szczególnie podczas prowadzenia wojny.
A teraz podrzucę wam cudeńko ze stajni Blohm & Voss: Bv 141
Już na pierwszy rzut oka widać że to nietypowa konstrukcja. Dla laika na tyle dziwna że można wątpić w możliwość jego lotu, ale nic bardziej mylnego!
Bv 141 został zaprojektowany jako samolot rozpoznawczy i miał wiele zalet. Przeniesienie kabiny pilota na skrzydło pozwoliło na wypełnienie całego kadłuba zbiornikami paliwa, co znacznie zwiększało zasięg samolotu. Jak wiadomo przy rozpoznaniu cecha jak najbardziej pożądana.
Warto wspomnieć że samoloty z jednym śmigłem mają tendencję do znoszenia w kierunku jego obrotu. Normalnie stosowało się trymery, które po odpowiednim ustawieniu niwelowały ten efekt. I właśnie ta kabina na skrzydle stawiała wystarczający opór powietrza aby to zniwelować. Kolejny plusior.
I sama kabina zapewniała świetną widoczność, co jest cechą pożądaną w samolocie rozpoznawczym.
Był więc zasięg, widoczność i wygoda. Więc czemu nie wprowadzono go do masowej produkcji? Po części padł ofiarą własnego wyglądu. Trochę jak Quasimodo.
Był zbyt inny dla dowództwa Luftwaffe, a jako samolot rozpoznania zakrólował równie interesujący i bardzo udany projekt: Fw 189. Więc Bv 141 został tylko ciekawym prototypem. Wkleję wam jeszcze parę fotek.
Jeśli ktoś poszukuje dziwacznych projektów wystarczy przejrzeć portfolio tej firmy. Pomysły mieli... ciekawe.