| Koszmar. Czysty koszmar. Frida walczyła ze sobą, ze swoimi słabościami i upiornym zmęczeniem, a każdy kolejny krok mógł być tym ostatnim - doskonale o tym wiedziała. Całą sobą czuła, że jest na wykończeniu, że nie da rady ponownie zgiąć nogi w kolanie i postawić stopy te kilka centymetrów naprzód...ale robiła to. Z uporem, zaciskając zęby brnęła przed siebie, a smagane solnymi strugami ciało chwiało się na boki, utrzymując względny pion chyba tylko przysłowiowym cudem. Przecież tu nie padnie, nie położy się jak ostatni frajer w kałuży i nie będzie w zobojętnieniu czekać na śmierć. Nie po tym co przeszła przez ostatnią dobę...co wszyscy przeszli. Jakkolwiek cynicznie by to nie zabrzmiało, wciąż pozostawali oddziałem, dumą Federacji...i mieli zadanie. Ranni, wykończeni, z przeważającą siłą wroga dookoła i na planecie która z sekundy na sekundę zmieniała swe oblicze, przystosowując biotop pod wymagania organizmów polarian.
Nawigator wciąż widziała przed oczami poszarpane obrazy pokręconych, podwodnych budowli pokazanych jej przez obcego espera. Espera, który właśnie nonszalancko i bez pośpiechu dryfował w kierunku Clarke’a.
Kobieta miała paskudne wrażenie, że tym razem rybol nie okaże miłosierdzia i zamiast prób nawiązania kontaktu, nawiąże wymianę ogniową z ich dowódcą.
Byli w pułapce, wszyscy. Cała Czwórka.
-Tu van Belzen - wychrypiała odpowiedź na komunikat technika. - Żyjemy. Zrozumiałam, kierujemy się do statku. Uważaj, w twoją stronę leci esper ryboli. Masz osiemdziesiąt metrów przewagi, plus-minus. Uważaj na siebie...i powodzenia. Będziemy czekać na pokładzie.
__________________ Jeśli w sesji strony tematu sesji przybywają w postępie arytmetycznym a strony komentarzy w postępie geometrycznym, prawdopodobieństwo że sesja spadnie z rowerka wynosi ponad 99% - I prawo PBFowania Leminkainena
Ostatnio edytowane przez Zombianna : 15-06-2015 o 00:39.
|