| Udało się. Dotrzeć do wnętrza Hawka i niewiele więcej póki co, ale taki był krótkoterminowy plan. Teraz mógł przejść do myślenia o czymkolwiek więcej. Wspomniał więc o Clarku. Jasne, czekanie na niego się w ogóle nie kalkulowało. Tylko czy musiało się kalkulować, w końcu był człowiekiem, towarzyszem broni, członkiem tej samej jednostki. Jednocześnie czynnikiem, który mógł sprawić, że ich szanse na przeżycie spadną do zera. 28 minut na tej planecie, gdzie jeszcze niedawno trwało bombardowanie orbitalne a potem poczęstowali ich Mątwą, było nie do pomyślenia. Zastanowił się chwilę nad bzdurami, jakie próbowała im przekazać wcześniej Frida.
- Myślicie, że skoro nie dostali czego chcieli, zaczęli walić Mątwami, to będą chcieli zniszczyć całą planetę lub przebić się do rdzenia? - Zapytał zapatrzony przed siebie Chan.
- Van Belsen, łączność nie działa, nie ma kontaktu z dowództwem, ty tu rządzisz. - Stwierdził prosty, zwyczajny fakt. Tak słodko bezlitosny w swojej prostocie. Był tu najniższy stopniem, więc odpowiedzialność brał co najwyżej za siebie. To nawigatorka musiała zdecydować, czy zostawią Clarke'a i znikną, czy zachowają resztki szlachetności i zostaną by zebrać towarzysza i felinitkę, jednocześnie popełniając tym prawdopodobnie samobójstwo. Z grymasem bólu sięgnął do twarzy, ale powstrzymał się w ostatniej chwili. Kontynuował jedynie mruganie, w porę przypomniało mu się, że cały kombinezon pokryty jest solanką.
__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości... |