| Przeskoczenie dwumetrowego płotu, biegnąc na ślepo i w dzikiej panice... Ortis szczerze to powątpiewała, przynajmniej jeśli chodziło o jej własne zdolności akrobatyczne. Nie potrafiła skakać, przecież nie była czarna! Z racji miejsca urodzenia i wychowania nie musiała też spierdalać przed lwami, ani gonić antylop czy innych zebr, by zapewnić swojej rodzinie i wioskowemu szamanowi od voodoo suty posiłku, łaskawość bóstw deszczu czy innych bzdur w jakie wmawiano podrzędnym, szeregowym czarnuchom od brudnej roboty.
Lillian była białym, nienawykłym do sportów ekstremalnych i nie posiadającym kondycji człowiekiem. Postawionym co prawda pod ścianą, z plutonem mistyczno-egzekucyjnym przed twarzą. Nic jednak nie niwelowało astmy i zwykłej, ludzkiej rozlazłości oraz lenistwa. Może gdyby zamiast uciekać ze szkoły chodziła na basen, albo do innego ośrodka sportowego, wybrałaby próbę przeskoczenia ogrodzenia.
Była kim była, dlatego gdy tylko wężowe łańcuchy pojawiły się na horyzoncie, wykonała taktyczny odwrót, pędząc ile sił w chuderlawych nogach na tył kościoła.
Dobrze chociaż, że Willians razem z metalową wysypką nabawił się również alergii na poświęcone bzdety typu gleba cmentarna...przynajmniej taką dziewczyna miała nadzieję, ale wiadomo.
W życiu nic nigdy nie układa się tak, jak byśmy tego chcieli...bo to nie jebany koncert życzeń.
__________________ Jeśli w sesji strony tematu sesji przybywają w postępie arytmetycznym a strony komentarzy w postępie geometrycznym, prawdopodobieństwo że sesja spadnie z rowerka wynosi ponad 99% - I prawo PBFowania Leminkainena |