lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Mira · 25-07-2015, 14:42

Czas minął im nadzwyczaj szybko i przyjemnie. Okazało się, że w hotelowej restauracji serwowano nie tylko smaczne jedzenie – przynajmniej tak mówił Erou, ale również znajdowało się tu kilka automatów do gier. Choć z wiadomych względów chłopiec nie mógł z większości z nich skorzystać, bardzo zainteresował go stół bilardowy. Ostatnie wspólnie spędzone minuty JD poświęcił zatem na naukę kilku prostych tricków bilardowych, które sam znał jeszcze z czasów szkoły średniej.

W pewnym momencie zabawę przerwała kobieta z obsługi hotelowej, która dyskretnie szepnęła na ucho Ashforda, że w jego pokoju czekają jacyś goście. Od kontaktu minęły dokładnie 2 godziny i 2 minuty. Nietrudno zatem zgadnąć kim byli.

Choć mina niewidomego chłopca wyraźnie zrzedła, posłusznie udał się za swoim opiekunem. Przycisnął do piersi niedużą torbę łakoci jakby o był jego największy skarb.

Goście najwyraźniej zyskali taką wiarygodność w oczach obsługi, że pozwolono im zaczekać w środku apartamentu, który wynajął JD. Zapewne posłużyli się do tego celu pieniędzmi lub… specjalnymi zdolnościami, bowiem ciężko nazwać ich wygląd sympatycznym.

Jeden mężczyzna w garniturze i ciemnych okularach kreował się na bogatego, korporacyjnego biznesmana, zaś dwóch – towarzyszących mu, ogolonych na łyso typków - miało na sobie jednolicie czarne stroje, wyglądające jak skrzyżowanie garnituru z kombinezonem motocyklisty. Nietrudno było odgadnąć, że pełnili oni funkcję przybocznych eleganta, który w przeciwieństwie do swojej obstawy powitał gospodarzy na siedząco.

- JD Ashford, pomocnik Archonta, Brujah, neonata. Bardzo miło mi pana poznać. Nazywam się Simon Crosswell, primogen klanu Tremere w prefekcie Doliny Loary – przedstawił się przybysz i choć ciężko zarzucić jego głosowi brak uprzejmości, wampir nawet nie wstał by podać rękę Brujahowi.

- Jest mi tym milej – kontynuował – Widząc razem z panem naszego drogiego panicza Erou. Chyba nawet się panicz lekko zaokrąglił na policzkach i nabrał kolorów. To bardzo się chwali. Tym samym też umowa pana i naszej Mistrzyni może zostać uznana za sfinalizowaną.

Kainita wyjął komórkę i coś na niej wyklikał.

- W tym momencie pana dobre imię zostało oczyszczone, ma pan pełną swobodę poruszania się i podróżowania. To samo dotyczy pana Matki, która została wypuszczona z aresztu jakieś kilkanaście minut temu, gdy kamery ochrony potwierdziły tożsamość pana i młodego panicza. – wyjaśnił, po czym wstał na moment z krzesła i podał JD niedużą, metalową walizkę.

- Tutaj znajdują się wszelkie pana rzeczy wraz z telefonem komórkowym oraz pewną… gratyfikacją. Jest to innowacyjna broń, bardzo skuteczna i przydatna – jeśli mogę wyrazić prywatną opinię. Naprawdę jesteśmy bardzo zadowoleni z pana pracy.

- JD Ashford… - w trakcie mowy Simona, Erou powtórzył szeptem nazwisko swojego opiekuna. Wydawał się jeszcze bardziej przybity.

25-07-2015, 14:42	#95
Mira Konto usunięte Reputacja: 1	Czas minął im nadzwyczaj szybko i przyjemnie. Okazało się, że w hotelowej restauracji serwowano nie tylko smaczne jedzenie – przynajmniej tak mówił Erou, ale również znajdowało się tu kilka automatów do gier. Choć z wiadomych względów chłopiec nie mógł z większości z nich skorzystać, bardzo zainteresował go stół bilardowy. Ostatnie wspólnie spędzone minuty JD poświęcił zatem na naukę kilku prostych tricków bilardowych, które sam znał jeszcze z czasów szkoły średniej. W pewnym momencie zabawę przerwała kobieta z obsługi hotelowej, która dyskretnie szepnęła na ucho Ashforda, że w jego pokoju czekają jacyś goście. Od kontaktu minęły dokładnie 2 godziny i 2 minuty. Nietrudno zatem zgadnąć kim byli. Choć mina niewidomego chłopca wyraźnie zrzedła, posłusznie udał się za swoim opiekunem. Przycisnął do piersi niedużą torbę łakoci jakby o był jego największy skarb. Goście najwyraźniej zyskali taką wiarygodność w oczach obsługi, że pozwolono im zaczekać w środku apartamentu, który wynajął JD. Zapewne posłużyli się do tego celu pieniędzmi lub… specjalnymi zdolnościami, bowiem ciężko nazwać ich wygląd sympatycznym. Jeden mężczyzna w garniturze i ciemnych okularach kreował się na bogatego, korporacyjnego biznesmana, zaś dwóch – towarzyszących mu, ogolonych na łyso typków - miało na sobie jednolicie czarne stroje, wyglądające jak skrzyżowanie garnituru z kombinezonem motocyklisty. Nietrudno było odgadnąć, że pełnili oni funkcję przybocznych eleganta, który w przeciwieństwie do swojej obstawy powitał gospodarzy na siedząco. - JD Ashford, pomocnik Archonta, Brujah, neonata. Bardzo miło mi pana poznać. Nazywam się Simon Crosswell, primogen klanu Tremere w prefekcie Doliny Loary – przedstawił się przybysz i choć ciężko zarzucić jego głosowi brak uprzejmości, wampir nawet nie wstał by podać rękę Brujahowi. - Jest mi tym milej – kontynuował – Widząc razem z panem naszego drogiego panicza Erou. Chyba nawet się panicz lekko zaokrąglił na policzkach i nabrał kolorów. To bardzo się chwali. Tym samym też umowa pana i naszej Mistrzyni może zostać uznana za sfinalizowaną. Kainita wyjął komórkę i coś na niej wyklikał. - W tym momencie pana dobre imię zostało oczyszczone, ma pan pełną swobodę poruszania się i podróżowania. To samo dotyczy pana Matki, która została wypuszczona z aresztu jakieś kilkanaście minut temu, gdy kamery ochrony potwierdziły tożsamość pana i młodego panicza. – wyjaśnił, po czym wstał na moment z krzesła i podał JD niedużą, metalową walizkę. - Tutaj znajdują się wszelkie pana rzeczy wraz z telefonem komórkowym oraz pewną… gratyfikacją. Jest to innowacyjna broń, bardzo skuteczna i przydatna – jeśli mogę wyrazić prywatną opinię. Naprawdę jesteśmy bardzo zadowoleni z pana pracy. - JD Ashford… - w trakcie mowy Simona, Erou powtórzył szeptem nazwisko swojego opiekuna. Wydawał się jeszcze bardziej przybity. Ostatnio edytowane przez Mira : 25-07-2015 o 14:44.