Po ciszy zaś odpowiedziała mu Shahri:
- Wygląda na to, że nie.
Z rosnącym przerażeniem spoglądała na wystrój sali, który zdecydowanie odbiegał od standardów, jakie uznawała. Wszystko było szare, brudne, wstrętne, zbutwiałe, stare i na dodatek niemal się rozpadało. Zupełnie inaczej wyobrażała sobie jakąkolwiek gospodę na Trakcie Północnym - pierwszą czy ostatnią.
- Nie wiem jak wy, ale ja nigdy nie spotkałam się z opuszczoną karczmą na trakcie, do tego nazwanym trakcie - stwierdziła oczywistość, dość jednak miała tej przygnębiającej, niemalże grobowej, ciszy.
- Nie wygląda, jakby opuszczano to miejsce w popłochu - skwitowała swoje obserwacje, przyglądając się półkom za kontuarem.
Obróciła się wokół własnej osi.
- Ciał też nie widzę - wzruszyła lekko ramionami.
Chyba aż tyle czasu od ostatniej ludzkiej bytności tutaj nie mogło minąć, by ewentualne trupy obróciły się w pył.
Chyba że sobie poszły, pomyślała Shahri, ale szybko myśl tę przegoniła.
Przygody przygodami, jednak takie miejsce na ich szlaku nie oznaczało jeszcze, że trzeba spodziewać się najgorszego. Aczkolwiek chyba bardziej sobie to wmawiała, niż naprawdę tak uważała.
- Idę się rozejrzeć - zakomunikowała pozostałym i dzielnie ruszyła w stronę schodów.
Głowa smoka wieńcząca kij czarodziejki rozglądała się również, jakby miało to w czymkolwiek pomóc. Shahri, widząc to kątem oka, omal nie parsknęła śmiechem.
Ostrożnie sprawdzała końcem kija każdy stopień, napierając nań lekko. Choć była niska i drobnej budowy, wolała nie ryzykować, że stare drewno zarwie się pod nią. Nie spadałaby długo, ale ten syf tam na dole...