Rhamona

Sara Peterson

Sara przyspieszyła zbieranie swoich rzeczy zaraz po tym jak zrozumiała, że szef wcale nie zamierza wyjść z jej pokoju. Obserwował ją, gdy z szuflady pospiesznie wyjęła skórzany kalendarz i komórkę. Zabrała torebkę i marynarkę z krzesła. Nie patrząc mu nawet w oczy szybko wybiegła z pokoju. Nie pożegnała się... zapomniała.
Gdy tylko była w korytarzu i czekała na windę, nerwowo wciskając guzik, powoli czuła jak drętwieją jej nogi, ręce zaczynają się trząść.
- Uspokój się, uspokój! To przecież zboczeniec, psychol, który podnieciłby się bardziej jeśli rąbnęłabyś go tym wazonem. Podnieca go przemoc, a ty byłaś potulna. Boże, kiedy to się skończy?! - winda sunęła powoli, a Sara nerwowo nasłuchiwała kroków szefa. Nie nadchodził. Szybko wsiadła do windy, zaraz za nią drzwi się zamknęły. Była bezpieczna. Przynajmniej tak sądziła.
- Ten dziad ma układy z ochroną. Jezu, jaka ja głupia jestem! Przecież on może mieć układy z każdym!
Na podziemnym parkingu, spokój wcale nie nadszedł. Wszechobecna cisza mogła przerazić.
- Zapomniałam kluczyków? Boże tylko nie to! Nie wrócę tam, nie wrócę! Zaraz, uspokój się! Są!
Szybko otworzyła drzwi i wsiadła do samochodu. Odjechała.