Usadowił się tak, że most i widział na przysłowiowy styk. Trzy metry za nim była już ciemność. Osłaniało go drzewo i trochę krzaków. Rozejrzał się i uśmiechnął na widok iluzji za jego plecami, równo ułożeni na ziemi leśni ludzie. Chwilę wcześniej zakończyć kolejny czar i spowił go całun niewidzialności. Teraz trzymał w ręku kulę siarki i splatał wichry magii. Tkał je ostrożnie miał jeszcze chwilę nim gobliny wjadą na most. Chciał poświęcić temu zaklęciu należytą uwagę i czas. Spleść je z najwyższą staranności. Słyszał Hobgobliny, choć jeszcze nie widział. Trzymał zaklęcie w zawieszeniu gdy skończył je tkać. Zielone paskudy muszą wjechać na most grupą nim wyzwoli swą moc. Tylko tak pułapka zadziała, nie może uwolnić niszczycielskiej magii na widok pierwszego lepszego goblina. Gdy wjadą już całą grupą, pośle płonące kule tak by objąć jak najwięcej tych pokrak... najlepiej wszystkich.