Pot spływał po elfich skroniach gdy zakończył dzieło zniszczenia. Udało mu się odstraszyć przeciwników niszczycielską potęgą żywiołu. Zabijając pięciu z nich i ich włochate bestie. Czy jednak uciekli na długo? Sytuacja była ciężka, większość jego przyjaciół poważnie ranna. Co wykluczało forsowny marsz.

Zostanie w tej okolicy napawało go obawami. Byli jednak pozbawieni wyboru. Na noc umieścił orła na drzewie. Dość gęstym by skryć jego obecność. Jednocześnie niewysokim by słyszał co dzieje się na ziemi. Może ostrzeże ich o niebezpieczeństwie... Sam pomagał przy rannych jak umiał i pomógł rozbić obóz. Był zły zarówno na zielone potwory, jak i niesforność towarzyszy. Cała ta historia mogła skończyć się tragicznie a jej finał jeszcze nie był znany. Pozostało być czujnym. Gdy był na warcie wybrał najbardziej osłonięte z dostępnych miejsc i dobrze się zamaskował.