Lokal, okazał się oazą na tych spokojnych piaskach. Osiłek pilnował drzwi ze swoim RKM’em na kolanach, a recepcjonista nudził się, oparty o blat podpierał twarz dłonią. Inni ludzie zajmowali się swoimi sprawami, większość z nich już spała lub starała się zasnąć. Jeff i Isp również zasnęli, jedynie Lisa patrzyła tempo w sufit. Nie było słychać jej myśli, lecz pewnikiem musiała myśleć o swoim domu który zostawiła dla tak dziwnej misji. Pytaniem też było o kogo przejmuje się bardziej – swoich kompanów z osady renegatów, czy o nowo poznanych przyjaciół. Niebawem życie mogło to zweryfikować.
Na zewnątrz rozpoczynało się piekło.
Piasek wymieszany z lodem lecącym z nieba, rozpędzonym przez wiatr do prawdziwie kosmicznych prędkości tłukł o zaryglowane wrota. Przez fakt że burza przykryła światło słoneczne, noc przedłużyła się o cztery godziny.
Rano przywitał was niemiły widok, bowiem piachu było tyle że z hotelu było trzeba się odkopać. Nie było też tajemnicą że gdzieś po tym piachem było wasze auto, z którego wystawał tylko dach. Motocykliści radzili sobie o wiele lepiej po prostu pomagając sobie w wyciąganiu maszyn na nawiany piach. Wasz pojazd całkiem zmyślnie zaparkowany był zasypany do połowy wysokości. Zapowiadało się na ciężki poranek. Recepcjonista był na tyle miły że udostępnił łopaty oraz saperki tym którzy tego potrzebowali.
Nie obyło się również bez ofiar, kilka ciał podziurawionych jak sito przez grad i piasek, leżały pod ścianami tam szukając bezpiecznego miejsca. Prezentowali się okropnie, wręcz paskudnie.