- A może to podstęp? - pomyślał Herdull, poskromiwszy pierwszy, naturalny u niego odruch ruszenia na pomoc potrzebującym. Dlatego zanim zaangażował się w walkę z czerwonym kurem, upewnił się, że posterunki straży na blankach pozostają obsadzone, chociażby przez osoby, które przy gaszeniu pożaru mogą tylko zawadzać, ale oczy mają bystre a głos mocny. I stanowczo przykazał im patrzeć we właściwą stronę, zamiast tępo gapić się na płomienie. Dopiero potem pomknął za swoimi ludźmi, których od razu posłał do akcji ratunkowej. Podczas gdy oni mieli się siłować z żywiołem, Herdull próbował ratować osoby, które mogły zostać w komnatach i częściach zamku objętych płomieniami.