Panie duchu! Jam jest sługa tego, który ma w posiadaniu ogrody do których z nie wiadomych przyczyn odmówiono ci wstępu! - powiedział głośno Zygfryd rozwalając zrujnowane mury okutym butem - Wiedz panie duchu że skoro chcesz odkupienia, to droga którą się kierujesz zaprowadzi cię prosto do demonicznego piekła!

Odłamki kamieni Zygfryd wyrzucał na zewnątrz twierdzy i cały czas szukał serca dzwoneczka, a jednocześnie nie przestawał mówić.

- Panie duchu nasza drużyna jest w stanie w ciągu roku zorganizować pełną rozbiórkę ruin, oczywiście jeśli dysponowalibyśmy odpowiednimi środkami! Gdybyśmy jednak takich środków nie znaleźli szybko to najpóźniej za pięć lat doprowadzilibyśmy to miejsce do pełnego rozkładu. Duchu jednak żeby to zrobić musimy żyć, a jeśli zmusisz nas zostać tutaj to umrzemy w ciągu tygodnia. Jak myślisz panie Duchu, co się stanie gdy po setkach lat, gdy kamienie rozsypią się w pył i uwolniony staniesz przed obliczem mego pana Morra, a on cie zapyta: "co zrobiłeś ze sługą moim Zygfrydem i innymi nieszczęśnikami, których bez powodu zabiłeś"? Jak myślisz panie duchu co się stanie?

Dał eterycznej istocie chwilkę na zastanowienie, a potem jeszcze dodał - Jesteśmy gotowi złożyć przysięgę że w ciągu pięciu lat znajdziemy środki rozbierzemy do goła tę warownię.