- Ale... - nie zdążył zaprotestować, gdyż Monro już był u wejścia do budynku. Abraham przygryzł wargi i jeszcze raz przyjrzał się wszystkim zgromadzonym na tyłach domu.

Sytuacja z każdą chwilą stawała się dziwniejsza. Dwóch domorosłych ogrodników mógł od razu wykluczyć z grona podejrzanych. Wyglądało również na to, że Mary Summers również była zajęta sprawami w kuchni, choć tego Amerykanin nie był do końca pewien. Wykluczenie ich oznaczało że, niedoszły zabójca detektywa musiał znajdować się właśnie w środku gospody. Jednak dlaczego miałby tu przyjeżdżać? Abraham miał mętlik w głowie, a wszystkie dziejące się wokół wydarzenia nie pozwalały mu spokojnie pomyśleć. Był już na to za stary.

- Czy ktoś z was wie, kim jest właściciel Austina 40, którzy przed chwilą zaparkował przed domem? Panie Summers, muszę prosić, by zebrał Pan razem z detektywem Monro wszystkich obecnych w Państwa domu gości w jednym miejscu, najlepiej jadalni. Chwilę temu miało miejsce przestępstwo, które o mało co nie skończyło się śmiercią, a osoba odpowiedzialna za nie znajduje się najpewniej na terenie tego budynku. Panie Davidson, niech Pan przypilnuje frontowych drzwi na wypadek gdyby, komuś niezwykle śpieszno było opuścić to miejsce, Hem ty zostaniesz tutaj. Jeżeli ktoś będzie chciał się tędy wymknąć, krzycz. Pani Summers, niech pani przejdzie do jadalni i zajmie czymś gości. Wiem, że takie zajście może źle wpłynąć na reputację Państwa, jednak chodzi tu o próbę morderstwa, a wszelkie próby przeszkodzenia nam w odnalezieniu sprawcy mogą pociągnąć was do odpowiedzialności prawnej. Zapewniam, że postaramy się załatwić sprawę bez większych ekscesów, jak również wynagrodzić waszą współpracę.