| Te parę godzin jakie zostało do wieczora wszyscy przeczekali w chacie. Rassmusenowi udało się w tym czasie wynegocjować porozumienie z drużyną Kirsten. Laiknen rozmawiał ze smokiem dobre pół godziny. Na koniec oznajmił wam, że akceptuje plan Rasmussena. Później smok zebrał wszystkich w jaskini nieopodal chaty.
- Tunel jest tu po prawej. Prowadzi do wąskiego korytarza. Później udacie się w dół, aż napotkacie zawalisko. Pozbędziecie się go za pomocą mikstury Gnomów, którą za chwilę otrzymacie. Następnie udacie się korytarzem w lewo. Wejście do pieczary ukaże się po paru minutach po prawej. Gdyby zatrzasnęli je głazem, użyjecie kolejnej mikstury. Na pewno skoncentrują większość sił do obrony pieczary, ale miejcie oczy szeroko otwarte. Jakieś pytania?
- Chyba wszystko jasne. Miejmy nadzieję, że nie zastawili wejścia do pieczary głazem to będzie można użyć mikstury na samych przeciwnikach. - stwierdził kapłan.
- A tak, mikstura! Należy umieścić ją przy zawalisku, potem oddalić się na co najmniej kilkanaście metrów i pociągnąć za sznurek. Po paru sekundach powinniście usłyszeć głośny huk. To właściwie jest gaz, który w reakcji z powietrzem wyzwala dużą energie. Wzmocniony dodatkowo moją magią. - powiedział smok a jeden z gnomów wręczył Kerovanowi dwie niewielkie buteleczki.
Maeve przypomniało się coś jeszcze:
- A ten kamień, po który idziemy, to sam w sobie jest bezpieczny dla nas? To znaczy nie musimy go transportować w żaden specjalny sposób?
- Wręcz przeciwnie. Wspomaga umysł i stanowi duże źródło mocy - odparł smok.
Magiczny pierścień pomnożony przez tysiąc, pomyślał niezbyt zachwycony Kerovan. Ponura wizja.
- Czy to znaczy, ze można z niego do woli czerpać moc? Móc rzucać zaklęcie za zaklęciem?
- Dokładnie tak, jednak aby to zrobić trzeba wypowiedzieć zaklęcie, a to zabiera chwile. Pomimo wszystko musicie postarać się o wyłączenie maga Evaków jak najszybciej.
Kane zastanawiało tylko dlaczego tak potężne stworzenie jak smok nie mogło samo zdobyć pożądanego przedmiotu.
“A potem okaże się, że smok chciał podbić świat i zrobił nas wszystkich w konia, z księżniczką i Laikenem na czele”, zanuciła w myślach Amelia, nie wiedzieć czemu w doskonałym humorze. W końcu nie jej świat, nie jej sprawa… |