A wcześniej masz przez pierwsze 10 lat serię "trÓ" oldskullowych wydań D&D (od OD&D i AD&D 1e, po Basici, BECMI, Labyrinth Lordy, Tunnels & Trolls i wiele innych), pierwotnie CoC także nie był grą w symulację świata (zabawa w poszukiwaczy tajemnic, a nie skarbów). Możemy dalej przerzucać się, lecz nawet z uwzględnieniem Travellera, to dopiero w drugiej połowie lat 80. aksjomat "RPG to symulacja drugiego życia" zabierał monopol na erpegie. Wcześniej był po prostu "silną i popularną alternatywą dla szukana skarbów po mapie i lochach".
Cytat:
|
Tam gdzie Ty widzisz problemy, dany mistrz gry pewnie widzi okazję do wypełnienia luk własną kreatywnością.
|
...i na ogoł jako "game designer z zerowym doświadczeniem w dizajnie" robi to karkołomnie, często generując więcej problemów niż naprawił. Zresztą, tylko część erpegów działa jak framework, dla przykładu D&D 3e oraz WFRP 1st/2nd frameworkami nie są i wykrzaczają się przy jakikolwiek potraktowaniu inaczej niż RAW lub z oficjalnymi wariantami reguł.
Cytat:
|
chyba że faktycznie spotkałeś osoby, które grają w powiedzmy najpopularniejszy zestaw w Polsce WFRP / D&D / Neuro / WoDa / Monastyr zupełnie identycznie, ale kurde, to skrajność skrajności.
|
Wystarczy:
- mieć olewcze podejście do reguł gry/RAW podręcznika
- traktować systemy RPG jako zbiór kliszy, w których to i tak widzimisie MG jest decydujące
- simować w każdej z tych gier
- ignorować struktury tych gier jako prowadzący (D&D 3e/4e/5e ma konkretną strukturę rozgrywki i przygód opartą na rozmaitych nie tylko bojowych encountrach)
...aby zacząć grać bardzo podobnie (jesli nie identycznie) w erpegie niezależnie od produktu.
Czyli klasyk "GM decides, game is an only guideline".