lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - [D&D:FR] BG 3: Nowa legenda...[komentarze]

g_o_l_d · 14-04-2007, 16:12

I ja serdecznie wszystkich witam. A oto garść informacji o mojej postaci:

Acheont

Wygląd: Acheont ma postać dryfującej kuli światła o średnicy 30cm. Jego blask zazwyczaj jest jasny jak pochodnia, lecz Acheont może go na życzenie stłumić lub wzmocnić.
Często intensywność jego blasku odzwierciedla nastrój owej istoty.

Charakter: Poprzez ten czas jaki Acheont spędził wraz z wami pałętając się po Faerunie,
zauważyliście, że pomimo tego, że wygląda jak niebianin, wiele cech jego charakteru nijak się ma do przydomków rasy z której rzekomo pochodzi.

Jedno, co trzeba mu przyznać ma dar mówienia, za jego pomocą sprzedał by piasek nomadą z Anauroch, i wyprowadziłby z równowagi najspokojniejsze stworzenie. Jego „usta” nigdy się nie zamykają, mówi nawet przez sen, co może być czasami uciążliwe. Często zdarza mu się kłamać, narzekać i marudzić. Skarży się na wszystko i do wszystkich. Mówi to co myśli, zanim pomyśli.

Kolejną cechą jego osobowości jest tchórzliwość. Acheont boi się praktycznie wszystkiego, nawet ciemności mimo tego, że świeci. Co dziwne inne stworzenia też mogą się go bać. Ponadto jest strasznym głodomorem. Nie potrzebuje jedzenia żeby przeżyć, ale żyjąc wśród śmiertelników „wyrobił” w sobie potrzebę jedzenia i oddychania. Często niepostrzeżenie wkradał się do waszych tobołków, aby zjeść wasz prowiant. Przyłapany na gorącym uczynku natychmiast znika.

Acheont jest irytujący też z tego względu, że „wtyka nosa” w nie swoje sprawy i z natury jest bardzo ciekawski. Nie znosi przemocy a widok krwi może doprowadzić go do utraty przytomności. Żeby przetrwać robił rzeczy niezgodne z prawem, ale w całym swoim życiu, celowo nie wyrządził nikomu krzywdy. Ma miękkie serce, jest naiwny i dobroduszny. Często pomaga nawet obcym, bezinteresownie w pełni się angażując.

Acheont zawsze dąży do tego by być w centrum zainteresowania swoich towarzyszy. Od nikogo nie stroni. Im bardziej, ktoś chce się go pozbyć tym bardziej Acheont usiłuje dotrzymać mu towarzystwa. Nie lubi jak się go ignoruje. Najczęściej trzyma się w pobliżu D�-ntalath, gdyż wydaje mu się, że on najbardziej go nie lubi. Chce porostu zdobyć jego przyjaźń. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że jego blask drażni drowa, pomimo tego, że ten wiele razy próbowano mu to uświadomić, to Acheont nie umie tego pojąć.

Historia: Acheont często raczy was opowieściami o swojej nietuzinkowej przeszłości. Większość z nich kończy się taką samom pointą- zamknięciem go w skrzyni, przez „przyjaciół”. Najczęściej opowiada historię jak „pomagał” rabować karawany, bandzie błędnych ogników. Te zaś chcąc okazać mu swoją „wdzięczność” zamknęły go w skrzyni i wrzuciły do rzeki. Tak trafił do Fearunu.
Acheont nigdy w swoich opowieściach nie wspomina swojego rodzinnego „planu materialnego”, ani żądnych wydarzeń, które mu się tam przytrafiły.

Religia: Acheont często narzeka na los jaki zsyłają mu bogowie. Bluźni, ale boi się ich. Nie zwykł myśleć poważnie o rzeczach ostatecznych. Chyba nie zdaje sobie sprawy z tego, że bogowie naprawdę istnieją. Uważa, że są to tacy „urojeni przyjaciele” dorosłych. W swojej paplaninie często używa imion i przymiotów bóstw nie do końca je rozumiejąc. Sam nigdy nawet nie próbował się modlić do kogokolwiek.

14-04-2007, 16:12	#5
g_o_l_d Reputacja: 1	I ja serdecznie wszystkich witam. A oto garść informacji o mojej postaci: Acheont Wygląd: Acheont ma postać dryfującej kuli światła o średnicy 30cm. Jego blask zazwyczaj jest jasny jak pochodnia, lecz Acheont może go na życzenie stłumić lub wzmocnić. Często intensywność jego blasku odzwierciedla nastrój owej istoty. Charakter: Poprzez ten czas jaki Acheont spędził wraz z wami pałętając się po Faerunie, zauważyliście, że pomimo tego, że wygląda jak niebianin, wiele cech jego charakteru nijak się ma do przydomków rasy z której rzekomo pochodzi. Jedno, co trzeba mu przyznać ma dar mówienia, za jego pomocą sprzedał by piasek nomadą z Anauroch, i wyprowadziłby z równowagi najspokojniejsze stworzenie. Jego „usta” nigdy się nie zamykają, mówi nawet przez sen, co może być czasami uciążliwe. Często zdarza mu się kłamać, narzekać i marudzić. Skarży się na wszystko i do wszystkich. Mówi to co myśli, zanim pomyśli. Kolejną cechą jego osobowości jest tchórzliwość. Acheont boi się praktycznie wszystkiego, nawet ciemności mimo tego, że świeci. Co dziwne inne stworzenia też mogą się go bać. Ponadto jest strasznym głodomorem. Nie potrzebuje jedzenia żeby przeżyć, ale żyjąc wśród śmiertelników „wyrobił” w sobie potrzebę jedzenia i oddychania. Często niepostrzeżenie wkradał się do waszych tobołków, aby zjeść wasz prowiant. Przyłapany na gorącym uczynku natychmiast znika. Acheont jest irytujący też z tego względu, że „wtyka nosa” w nie swoje sprawy i z natury jest bardzo ciekawski. Nie znosi przemocy a widok krwi może doprowadzić go do utraty przytomności. Żeby przetrwać robił rzeczy niezgodne z prawem, ale w całym swoim życiu, celowo nie wyrządził nikomu krzywdy. Ma miękkie serce, jest naiwny i dobroduszny. Często pomaga nawet obcym, bezinteresownie w pełni się angażując. Acheont zawsze dąży do tego by być w centrum zainteresowania swoich towarzyszy. Od nikogo nie stroni. Im bardziej, ktoś chce się go pozbyć tym bardziej Acheont usiłuje dotrzymać mu towarzystwa. Nie lubi jak się go ignoruje. Najczęściej trzyma się w pobliżu D�-ntalath, gdyż wydaje mu się, że on najbardziej go nie lubi. Chce porostu zdobyć jego przyjaźń. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że jego blask drażni drowa, pomimo tego, że ten wiele razy próbowano mu to uświadomić, to Acheont nie umie tego pojąć. Historia: Acheont często raczy was opowieściami o swojej nietuzinkowej przeszłości. Większość z nich kończy się taką samom pointą- zamknięciem go w skrzyni, przez „przyjaciół”. Najczęściej opowiada historię jak „pomagał” rabować karawany, bandzie błędnych ogników. Te zaś chcąc okazać mu swoją „wdzięczność” zamknęły go w skrzyni i wrzuciły do rzeki. Tak trafił do Fearunu. Acheont nigdy w swoich opowieściach nie wspomina swojego rodzinnego „planu materialnego”, ani żądnych wydarzeń, które mu się tam przytrafiły. Religia: Acheont często narzeka na los jaki zsyłają mu bogowie. Bluźni, ale boi się ich. Nie zwykł myśleć poważnie o rzeczach ostatecznych. Chyba nie zdaje sobie sprawy z tego, że bogowie naprawdę istnieją. Uważa, że są to tacy „urojeni przyjaciele” dorosłych. W swojej paplaninie często używa imion i przymiotów bóstw nie do końca je rozumiejąc. Sam nigdy nawet nie próbował się modlić do kogokolwiek. __________________ Nie wierzę w cuda, ja na nie liczę... Dreamfall by Markus & g_o_l_d Ostatnio edytowane przez g_o_l_d : 14-04-2007 o 16:25.