Coeln Laekiir
Wygląd:
Szary elf - to powinno mówić o nim wszystko - najszlachetniejszy z elfów, wyniosły, nieco wyższy niż pozostałe elfy, trochę słabszy, ale inteligentniejszy. Tak wygląda jego iluzja - ubrany w białe ubranie, narzucony na nie granatowy płaszcz, na plecach kołczan z łukiem i miecz dwuostrzowy, pierścień na palcu, amulet na szyi, wygodne buty na nogach, proste rękawice na rękach, sakiewki przy pasie, złote włosy, purpurowe oczy - normalnie.
Ale rzeczywistość jest nieco inna. Pod iluzją kryje się elf zdecydowanie wyższy niż pozostałe, a ponadto mocniej zbudowany (choć szczupły), z błyszczącymi niebiańskim ogniem oczami, białymi, pierzastymi skrzydłami oraz złotą skórą. Płaszcz niekoniecznie musi być granatowy (jednak prawie zawsze ukrywa twarz w cieniu), a pod ubraniem kryje się praktycznie niewidoczna kolczuga, której istnienie od czasu do czasu zdradza jakiś cichy brzęk. Miecz pokryty runami żarzy się chłodnym światłem, kołczan zdobiony motywami liści promieniuje magią, na ubranie jest założony czarny pas, na dłoni tkwią dwa pierścienie, a amulet na szyi jarzy się błękitem. Za pasem znajdują się dwie sakiewki oraz kilka butelek. Cała postać emanuje aurą nie z planu materialnego. Dziedzictwo.
Charakter i zachowanie:
Coeln jest arogancki, co właściwie wynika z jego pochodzenia. Ma wojownicze usposobienie i najchętniej niszczyłby od razu wszelkie zło, jednakże po głębszych przemyśleniach doszedł do wniosku, że każdy powinien mieć szansę wybrania dobra. Szanuje życie, chyba, że należy do kogoś, kto nie jest go godny. Bardzo dobrze ukrywa swoje myśli, zwykle jest opanowany i jak wszystkie elfy lubi spokój i niezmienność. I jeszcze jedno, bardzo lubi wyprowadzać innych z równowagi, co kilka razy prawie doprowadziło do rozpadu drużyny (prawie robi wielką różnicę). Ogólnie jest typem samotnika, nie je i nie pije wiele. Ponadto jak wszystkie elfy dla wypoczynku zapada w trans, choć zwykle nie jest on tak długi, jak u innych elfów, to czasem, jak ma coś do przemyślenia, to go przedłuża. W związku z jego zdolnościami stanie na warcie sprawia mu pewną przyjemność. Ponadto ma wtedy bardzo potrzebne mu ciszę i spokój. Nie można powiedzieć, by kogoś się specjalnie w drużynie trzymał, ale bardzo chętnie przypatruje się działaniom Acheonta i często się z nich śmieje, ponadto nawet polubił krasnoluda i Astarotha, choć uważa ich za niższych wobec siebie. Nie uważa siebie za specjalnie wyższego wobec Neel'a lub Dintalath'a, ponieważ pochodzą z tej samej rasy. Co do drowa, to Coeln nie żywi do niego czystej nienawiści, tak jak wielu przedstawicieli jego rasy, ale jest raczej zaciekawiony jego obecnością na powierzchni. Elf stara się zwykle postępować według własnego sumienia.
Wiara:
Jak wiele dobrych elfów, Coeln wierzy w Corellona Larethiana, Opiekuna Elfów i Obrońcę Życia. Stwierdził, że to dla niego jedyny słuszny patron i modli się do niego właściwie codziennie. Wie, że kiedyś wiara może mu pomóc.
Historia:
Niewiele wiadomo o elfie, raczej tylko tyle, że pochodzi z Evereski i poszukuje przygód, aby stać się godnym osiągnięcia jakiegoś tytułu.