 Solfelin
Ależ jak najbardziej przyjmuję to, co piszesz, jako fantasy. To Ty to prezentujesz jako twardą, rzetelną prawdę, nie bardzo wiem czemu. Nawet jednak, jeśli nie wiem czemu, guzik mi do tego.
Toteż nie to mnie interesuje. Tak samo nie interesuje mnie czyś kosmopolitą czy teleewangelistą, jak długo się mi z tym nie narzucasz tak, by poczęło to mnie martwić czy psuć mój dzień vel nastrój. Na pewno psują mój dzień czy nastrój uwagi protekcjonalne, ale zdaje się, że je porzucasz więc nie ma problemu.
Mnie interesuje, co masz zamiar prowadzić. Ponieważ w niektóre rzeczy postacią taką, jak Janusz, mogę zagrać, w inne nie.
O tym rozmawiamy i to w swojej odpowiedzi pominąłeś.
Janusz jest postacią GŁĘBOKO WIERZĄCĄ. W dodatku wierzy w Boga w Trójcy Jedynego. Nie w Elohima (z którego to słowa istnienia nie zdaje sobie sprawy). Nie w Jahwe - którego uważa za żydowski pryzmat patrzenia na prawdziwego Boga.
Jeśli znienacka wprowadzisz kosmologię odmienną od wampirzej (która jest ewidentnie chrześcijańska) to mamy problem - ja dlatego, że muszę odegrać kryzys wiary oraz kombinować co z tym fantem zrobić, Ty dlatego, że postać nagle traci na sile i staje się obciążeniem, a nie pomocą dla drużyny.
Taką sobie mam ochotę na odgrywanie takiej właśnie postaci. A jeśli mi sprezentujesz nagle pogląd wzięty niewiadomo skąd*, że ludzi stworzyły jaszczurki, działające w imieniu wielu bóstw, wobec których się potem zbuntowały, to uwierz mi, Janusz będzie miał kryzys wiary, jeśli nie zdoła tych opowieści między bajki włożyć.
* Tak wiem, że z literatury. Janusz nie. W dodatku mało która literatura dla wierzącego może równać sie z Biblią w pewnych kwestiach. |