| Nieumarli szybkością nikomu nie zagrażali, można było ich wyprzedzić żwawym spacerem. Węże jednak zbliżały się niebezpiecznie szybko. Zastanawiał się gdzie miał oczy, że nie zauważył gada, który wgryzł się w czarodziejkę, ale nie było sensu nad tym teraz rozmyślać za wiele. Pułapka czy nie, wrota zdawały się być najsensowniejszym wyjściem.
Przynajmniej posąg nie przytłoczył go tak jak reszty swym ogromem, chociaż wyczuwał od niego zapach magii. - Marnowanie magii jak na szpikowanie nią posągu w takim miejscu. - Rzucił magobójca ruszając dalej. Nie było sensu marnować więcej oddechu. Z mieczem gotowym do ewentualnego cięcia z ramienia, rozglądał się na boki i pędził do wrót.
__________________
Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości... |