lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

copyR · 18-04-2007, 16:51

Dwójka strażaków stanęła jak wryta. Człowiek pochodnia to nie było to czego mogli się spodziewać. Poczuli potworny strach. To coś biegło w ich stronę. Było coraz bliżej. Napięcie sięgało zenitu...
W końcu adrenalina zrobiła swoje. Caly strach, zaskoczenie sytuacją, obawa o Audrey po którą przecież tutaj przyszedł... Ten cały stres musiał gdzieś znaleźć ujście. Matt odruchowo chwycił strażacką siekierę, przypiętą do pasa. Nie myślał o Royu. Patrzył na zbliżający się kształt, narastało w nim napięcie, strach i złość. Zacisnął rękę na stylisku. "Podejdź no tylko" - zaszumiało w głowie. Świat zawirował, widział tylko to... coś.
Roy za to kolejny raz już dzisiaj wykazał się opanowaniem. Albo po prostu w sytuacji stresowej sprawiał tylko takie wrażenie? Nie potrafił ocenić jak szybko się to wszystko działo, serce biło mu jak oszalałe, zareagował jednak w porę...
Matt zamachnał się tak mocno jak tylko potrafił, trafił napastnika w bark. Uderzenie było tak silne, że niemalże odrąbało rękę od płonącego ciała. Siekiera weszła głęboko, zachwiała celem, ale nie przewróciła go. Albo raczej przewróciła – wprost na Matta. Rozpędzony, kryczący jeszcze przeraźliwiej ognisty kształt wpadł na strażaka. Uderzyli z impetem o ziemię. Ciężkie, jak się okazało, ciało przygniotło Matta. Trzymana przez płonącego butelka pękła. Płomienie rozlały się po podłodze, wzięły w swoje objęcia dwoje leżących. Matt poczuł, że płonie. Ogień co prawda nie był w stanie strawić kombinezonu, jednak mógł skutecznie usmażyć noszącego go strażaka... Temperatura podniosła się momentalnie, ciepło zaczęło parzyć. Matt wydał z siebie makabryczny krzyk, po częsci z bólu, po części ze strachu przed leżącym na nim truchłem. Nie mającym już oczu, a jednak świdrującym spojrzeniem. Nie mającym już ust, a jednak wykrzywiającym je w przerażającym grymasie...
Całe szczęście Roy zareagował w porę. Zrobił użytek z podręcznej gaśniczki, nie pozwalając płomieniom pochłonąć jego partnera. Skierował strumień białej substancji wprost na płonących. Płomienie znikały tak szybko, jak się pojawiły. Agresor zawył, Roy potraktował go solidnym kopniakiem. Szamotający się Matt wydostał się spod leżącego na nim „człowieka”.
- Żyjesz stary?! – Roy dopadł partnera, odciągnął go od wierzgającego po podłodze popalonego ciała
- Mów do mnie! – potrząsnął nim lekko, klepnął w twarz. We wzroku partnera Roy dostrzegł błysk wracającej świadomości.
- Pomóż mi wstać – odezwał się słabo Matt. Jego twarz wykrzywił grymas bólu, gdy stanął na poparzonych nogach – Zabierz mnie stąd, bo zaraz zwariuję.
Popatrzyli na wyjącego potępieńczo i orającego po podłodze zwęglonymi kończynami człowieka.
- Zabierz mnie stąd... – powtórzył Matt. Roy, prowadząc go pod ramię, ruszył do wyjścia.

18-04-2007, 16:51	#26
copyR Reputacja: 1	Matthew Winder Dwójka strażaków stanęła jak wryta. Człowiek pochodnia to nie było to czego mogli się spodziewać. Poczuli potworny strach. To coś biegło w ich stronę. Było coraz bliżej. Napięcie sięgało zenitu... W końcu adrenalina zrobiła swoje. Caly strach, zaskoczenie sytuacją, obawa o Audrey po którą przecież tutaj przyszedł... Ten cały stres musiał gdzieś znaleźć ujście. Matt odruchowo chwycił strażacką siekierę, przypiętą do pasa. Nie myślał o Royu. Patrzył na zbliżający się kształt, narastało w nim napięcie, strach i złość. Zacisnął rękę na stylisku. "Podejdź no tylko" - zaszumiało w głowie. Świat zawirował, widział tylko to... coś. Roy za to kolejny raz już dzisiaj wykazał się opanowaniem. Albo po prostu w sytuacji stresowej sprawiał tylko takie wrażenie? Nie potrafił ocenić jak szybko się to wszystko działo, serce biło mu jak oszalałe, zareagował jednak w porę... Matt zamachnał się tak mocno jak tylko potrafił, trafił napastnika w bark. Uderzenie było tak silne, że niemalże odrąbało rękę od płonącego ciała. Siekiera weszła głęboko, zachwiała celem, ale nie przewróciła go. Albo raczej przewróciła – wprost na Matta. Rozpędzony, kryczący jeszcze przeraźliwiej ognisty kształt wpadł na strażaka. Uderzyli z impetem o ziemię. Ciężkie, jak się okazało, ciało przygniotło Matta. Trzymana przez płonącego butelka pękła. Płomienie rozlały się po podłodze, wzięły w swoje objęcia dwoje leżących. Matt poczuł, że płonie. Ogień co prawda nie był w stanie strawić kombinezonu, jednak mógł skutecznie usmażyć noszącego go strażaka... Temperatura podniosła się momentalnie, ciepło zaczęło parzyć. Matt wydał z siebie makabryczny krzyk, po częsci z bólu, po części ze strachu przed leżącym na nim truchłem. Nie mającym już oczu, a jednak świdrującym spojrzeniem. Nie mającym już ust, a jednak wykrzywiającym je w przerażającym grymasie... Całe szczęście Roy zareagował w porę. Zrobił użytek z podręcznej gaśniczki, nie pozwalając płomieniom pochłonąć jego partnera. Skierował strumień białej substancji wprost na płonących. Płomienie znikały tak szybko, jak się pojawiły. Agresor zawył, Roy potraktował go solidnym kopniakiem. Szamotający się Matt wydostał się spod leżącego na nim „człowieka”. - Żyjesz stary?! – Roy dopadł partnera, odciągnął go od wierzgającego po podłodze popalonego ciała - Mów do mnie! – potrząsnął nim lekko, klepnął w twarz. We wzroku partnera Roy dostrzegł błysk wracającej świadomości. - Pomóż mi wstać – odezwał się słabo Matt. Jego twarz wykrzywił grymas bólu, gdy stanął na poparzonych nogach – Zabierz mnie stąd, bo zaraz zwariuję. Popatrzyli na wyjącego potępieńczo i orającego po podłodze zwęglonymi kończynami człowieka. - Zabierz mnie stąd... – powtórzył Matt. Roy, prowadząc go pod ramię, ruszył do wyjścia. __________________ "Jeżeli zaczynamy liczyć historię postaci w kartkach pisma maszynowego, to coś tu jest nie tak..." "Sesja to nie wyścig" +belive me... if I started murdering people, there would have no one been left