Odyseja

- Nic się nie stało, Paul. - Uśmiechnęłam się życzliwie. Gdy podbiegł mały chłopiec, Na początku się roześmiałam, a potem spoważniałam. Ktoś będzie musiał mu powiedzieć, że jego rodzice zginęli... Gdy organizowano grupę, postanowiłam, że nie będę siedzieć bezczynnie na plaży. Widziałam, że parę osób zostaje, więc kazałam mu zostać. Podbiegłam do tych paru osób, które zbierały się do pójścia wzdłuż plaży.
- Mogę iść z wami? - Zapytałam - Jestem Nicolette Rokouir. Pochodzę z Francji - Uśmiechnęłam się szczerze. Za mną przybiegł Oscar. Pogłaskałam go i czekałam na odpowiedź.

 

__________________
A ja niestety nie mam nic na swoje usprawiedliwienie. Co spróbuję coś napisać, nic mi nie wychodzi. Nie mogę się za nic zabrać, chociaż bardzo bym chciała. Nie wiem, co się ze mną dzieje. W najbliższym czasie raczej nic nie napiszę. Przepraszam.