| Leah dopiła swoją brejowatą kawę, zgrała na holofon dostępne od ręki dane o mężu, matce i bracie denatki. Podstawowe info. Adresy, zatrudnienie, telefony, policyjne kartoteki.
- Jadę do męża - powtórzyła dla formalności żegnając się z Ferro. - Zdzwonimy się wieczorem.
Powlekła się do służbowego wozu przeglądając po drodze dane o Jacku. Nadal nie mogła w to uwierzyć, że spośród ośmiomilionowej populacji Wielkiego Jabłka podejrzanym w jej sprawie okazał się... sąsiad. Powiedzmy.
- Paranoja... - mruknęła otwierając jego plik. Czuła się jak złodziej, który pod nieobecność przyjaciela zakrada się do jego domu, grzebie w prywatnych rzeczach, wywleka jego brudy i konspiruje. Tyle, że... Jack nie był tak na prawdę przyjacielem, prawda? O przyjaciołach się zazwyczaj wiele wie, ufa. A Jack pozostawał pudełkiem puzzli, zakupionych co prawda już jakiś czas temu ale rozsypanych na stole i nietkniętych. Ułożyła może kilka kawałków a resztę odkładała na później. Czy ma więc wobec niego jakieś zobowiązania? Chyba nie. Mimo wszystko jakaś część jej protestowała głośno. Nie chciała go maglować, wypytywać, podejrzewać. Nie chciała też aby okazał się winny. Ani by poznał Leah Wierzbovsky zimną skalkulowaną i podejrzliwą. Gdy pokaże mu siebie, tą prawdziwą siebie, skutecznie go do siebie zniechęci. Bańka pryśnie. Było zabawnie ale czas minął, ding dong. Księżniczka zgubiła bucik ale ten okazał się podkutym glanem. Karoca zmienia się w radiowóz, balowa kiecka w mundur, kryształowy kieliszek w policyjną pałkę. Przykro mi książę, wyglądasz może jak okładka Men's Health ale nikt nie może stać ponad prawem. Nikt. Złe wieści na dziś - jeśli to zrobiłeś skopię ci twoją piękną dupę, skuję i wrzucę za kraty...
Odpaliła silnik i odpaliwszy papierosa wbiła się w nurt nowojorskich ulic. |