- Mordercy którzy są pośród nas poza oczywistym zagrożeniem stanowią też swoistą szansę. Są słabością, a Rój nie toleruje słabości. Eliminując ich, staniemy się silniejsi - obwieścił Abatur zbliżając się do ziemi. Jego słowa nie były kierowane do nikogo konkretnego, po prostu często zdarzało mu się myśleć na głos. Warto tu zaznaczyć, że szczerze zdziwiłby się ten, kto by go usłyszał, bowiem głos Abatura nijak nie pasował do jego aparycji. Przyjemny dla ucha tembr i brzmiący w nim spokój pasowałyby raczej do starego profesora a nie do mistrza ewolucji roju
Również pod względem jego natury pozory okazywały się mylące. Abatur uważał się za naukowca którego polem badań była najwspanialsza siła isteniejąca we wszechświecie - ewolucja. Siła która pcha wszystko w kierunku doskonałości, która odpowiednio ukierunkowana by uniknąć pułapek i złych odnóg być może kiedyś zbliży Rój do ostatecznego celu. Również Gotham właśnie stało się polem nowego eksperymentu, tyglem do którego trafił zarówno wartościowy materiał w postaci bohaterów jak i mniej szlachetne materiały w postaci złoczyńców. Dostały się do nawet odpady w postaci tych, którzy nie należeli do żadnej z frakcji nie rozumiejąc że w indywidualności tkwi ich słabość. Otwartym pytaniem pozostawało cóż się stanie gdy w tyglu wzrośnie temperatura? Jaki będzie ostateczny rezultat i kto okaże się najbliżej doskonałości?
Zrzut przebiegł bez większych problemów i już wypełniona biomasą zabezpieczającą Abatura w trakcie podróży torbiel wylądowała w Gotham. Wkrótce też zarejestrował pierwszy kontakt z mieszkańcem tej planety
- Nazywam się Abatur. Twoje wnioski są logiczne, Ragnarze Lothbrok. Zbieranie informacji powinno być naszym priorytetem. Wydawanie wniosków nie popartych dowodami byłoby nieefektywne