| Widać, że to zwyczajni garncarze i rzeźbiarze oderwani na rok od zawodu. Cóż to? Kapłanka Ateny biegnie w jego stronę? Ci chłopcy nawet się nie ruszę, no jeden zrobił nieśmiały krok w przód. Ważne żeby nie uciekli, bo nie chce mi sie ich szukać.
Teraz spojrzał na nieznajomego. Zmierzył go wzrokiem, dokładnie sie mu przyglądając. Wiedział, że nie spotkał go przypadkowo. Miał szczęście, że umiał nie odczuwać strachu. Mógłby mieć problemy z tak śmiałym podejściem do mrocznej postaci. Tym bardziej musiał przyznać uznanie kapłance, która pochodziła z kraju zniewieściałych mężczyzn i nie lepszych kobiet.
Stał krótką chwilę po czym doszło do niego, że powinien wykonać pierwszy ruch
-Jestem Patras, Spartanin. Ta kobieta za mną jest kapłanką Ateny. Choć pewnie to wiesz. Czy możesz się również przedstawić, jak nakazuje to honor. Mam nadzieję, że rozjaśnisz nam z lekka sytuację naszą.
Nie wiedział, jak zachowują się ateńskie kobiety, choć miał nadzieję, że będzie robiła co powinna. Powinna stanąć gdzieś z boku i przypatrywać się rozmowie dwóch mężczyzn.
__________________
"Tylko uczciwi pozostaną dłużej żywi
Będą umierać powoli
Tak znacznie bardziej boli
Więc zastanów się co wolisz" |