Po spokojnie przespanej nocy, Nathaniel usiadł zadowolony przy stole przed swoją owsianką. Cieszył się, że żyję i że po drodze natrafia na dobrych ludzi.

- Ulli kompanie, na prawdę znasz się na ludziach - powiedział swobodnie pałaszując nijaką owsiankę. - Philip jest wyjątkowo wyrozumiałym goodarzem. Trzeba mieć w sobie honor i odwagę żeby przyjąć takich zaśmierdłych odstrzeleńców pod swój dach.

Zawsze dobrze polać trochę miodu na uszy gospodarza. Może wtedy nie upomni się o zapłatę za nocleg. W dodatku Nathaniel zaciekawił się upodobaniami Philipa do pamiątek. Gdy skończył jeść śniadanie rzekł.

- Panie Philipie, naprawdę nie pamiętam kiedy jadłem tak kurewsko pyszną owsiankę. Wyczuwam nutę korzenną, no ma pan cholernie dobrą wyobraźnie żeby dorzucić to do owsianki. Jak wrócę do domu to przyrządzę takie danie własnej córce i żonie. Opowiem im jak przeklęcie uczciwy z pana Człowiek. Opowieści to będę miał bez liku. Np. niech Gospodarz rzuci okiem na to.

Nathaniel sięgnął do kieszeni swych spodni i wyciągnął starannie złożony papirus. Potrzymał go chwilę w dłoni, po czym wolnymi ruchami rozłożył papier zapisany tajemnymi znakami. Podał go do obejrzenia Philipowi.

- Panie gospodarzu, może wie Pan co to jest, bo na pewno nie jedno Pan w życiu widział. Jednak pozwolę sobie przybliżyć przeklętą historię związane z tym plugawym pergaminem.

Elf opowiedział dokładnie jak znalazł się w posiadaniu owego papierka. Machał przy tym rękami i nie szczędził sobie przekleństw. Wspomniał oczywiście o tym że kapłan Morra uznał papier za objęty magią.

- ... niech Philip powącha ten papirus. Czuć w nim kurewską siarkę chaosu. Jeśli będzie mi dane to zaśmierdli uczeni z Nuln zapłacą mi za ten zwój kilka złotych sztuk. Szalenie jestem też ciekaw co pan gospodarz o tym sądzi? Chętnie poznam opinię takiego człowieka jak Pan.